3 Απριλίου του 1770. Μια γυναίκα κυνηγημένη πάνω στα βουνά μεταξύ Αρκαδίας και Μεσσηνίας γεννάει ένα αγόρι. Ένα ασκέρι Τούρκικο έχει αποκλείσει τον πατέρα του σε έναν μανιάτικο πύργο. Σε λίγο το κεφάλι του πατέρα θα φτάσει στο Ανάπλι, να το δείξουν στον Πασά. Ο μικρός δεν θέλει γάλα – έτσι λέει η ωραία παράδοση- κι ανέλαβαν νεράϊδες να τον νταντέψουν.
Ο μικρός αυτός όταν γέρασε πρωτοστάτησε στον αγώνα για την Ελευθερία…
...έμεινε ξακουστός ως ο Γέρος του Μωριά , αν και ήταν μόλις 51 χρονών, αλλά τότε πεθαίνανε νέοι.
Τον ζεστό Ιούλιο του 1822 ο Γέρος και όλοι οι καπεταναίοι της περιοχής είχαν στρατοπεδεύσει στους Μύλους. Απέναντι στο Ανάπλι είχαν στήσει τα δικά τους τσαντήρια οι Τούρκοι, ο Δράμαλης με 30.000 στρατό. Οι Έλληνες τσακώνονταν. Ουδέν πρωτότυπο. Θέμα διχόνοιας το πού θα στήσουν την γραμμή άμυνας απέναντι στους Τούρκους. Ο Πετρόμπεης ήθελε να μείνουν στους Μύλους υπολογίζοντας ότι οι εχθροί θα κινηθούν προς Τρίπολη και Μάνη. Ο Κολοκοτρώνης βλέποντας τις δυσχέρειες των Τούρκων ήταν βέβαιος ότι θα υποχωρούσαν προς Κόρινθο περνώντας από τα Δερβενάκια. Τελικά βρήκαν την μέση λύση. Οι Μανιάτες θα έμεναν στους Μύλους και ο Κολοκοτρώνης με τους δικούς του θα πήγαινε στην Νεμέα (τότε την έλεγαν Άη Γιώργη), ακολουθώντας ορεινές ατραπούς της δυτικής Αργολίδας. Το ξεκίνημα αυτού του στρατεύματος αποθανατίζει ο πίνακας που ποστάρω (στο βάθος αχνοφαίνεται το Ανάπλι).
Φρόντισε να γίνει με ασφάλεια η έξοδος των πολιορκούμενων στη Λάρισα του Άργους. Προχώρησε προς το Μαλαντρένι. Βρήκε μια Τουρκαρβανίτικη φρουρά, τους περικύκλωσε σε ένα σπίτι και τους έκαψε και άρχισε να ανεβαίνει προς το βουνό του Φαρμακά. Εκεί βρήκαν μια καλύβα… πλησίασαν με τον υπασπιστή του, τον Φωτάκο, και προς μεγίστη εκπλήξη άκουσαν αγκομαχητά… αλλά, αγκομαχητά ερωτικής συνευρέσεως… τότε γύρισε στον Φωτάκο και του είπε την παροιμία: «Εδώ άλλοι αγκομαχάνε και άλλοι κ@υλομ@χάνε».
Την μεν γέννηση του Κολοκοτρώνη μου την θύμισε ο χαμένος στις ομίχλες του Ευρωπαϊκού Βορρά παλιός μου συμμαθητής Δήμος Τζαμαλούκας και τον ευχαριστώ . Την ουσία της παροιμίας μου την θύμισαν δύο παράγοντες: Α) Οι μεγαλοδημοσιόγραφοι που βρίζουν τους καθηγητές την ίδια στιγμή που ο κλάδος με την «εξ αποστάσεως εκπαίδευση» κάνει τα μύρια όσα να βοηθήσει τα παιδιά. Και Β) Οι τοπικοί άρχοντες του Ναυπλίου που με τον οργασμό των έργων πάνε να καταστρέψουν ό,τι έχει μείνει από το ιστορικό περιβάλλον αυτής της πόλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο είναι ανοιχτό σε οποιονδήποτε σχολιασμό, αρκεί να μην είναι απρεπής. Τα αισχρόλογα θα διαγράφονται άμεσα.