Στις 8 Ιούλη 1997 αρχίζει η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη. Σημίτης-Ντεμιρέλ υπογράφουν συμφωνία με σκοπό «τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο και την απομάκρυνση του κινδύνου σύρραξης ανάμεσα στις δύο χώρες». Το κείμενο έμεινε στην ιστορία ως «Συμφωνία της Μαδρίτης».
Ακολούθησε μια σημαντική εξέλιξη: Σε στρατιωτικό διεκπεραιωτή της θέλησης των Ηνωμένων Πολιτειών και των κυρίαρχων δυνάμεων της Δύσης μετασχηματίστηκε το ΝΑΤΟ. Κάτι, δηλαδή σαν «πληρωμένος εκτελεστής» που αναλαμβάνει αποστολές, όπου γης πολλές φορές μάλιστα δρα ανεξέλεγκτα. Αυτό ήταν το βασικό συμπέρασμα της διήμερης Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη, την οποία ο κ. Σημίτης χαρακτήρισε ως «μια από τις πιο σημαντικές στην ιστορία της Συμμαχίας».
Η υπογραφή της λεγόμενης Συμφωνίας Σημίτη –Ντεμιρέλ ξεσήκωσε το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ.
Η Ελλάδα αναγνώρισε για πρώτη φορά «τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο». Έγινε χαμός. Ξεσηκώθηκαν όλοι οι πατριώτες του ΠΑΣΟΚ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου εγκαταλείποντας την γραμμή του Ανδρέα, κάλυψε πλήρως τον Σημίτη και δήλωσε σχετικά:
«Η συμφωνία της Μαδρίτης, είναι μια συμφωνία αρχών, που την είχαμε επιδιώξει εδώ και μήνες. Η αναφορά στα ζωτικά συμφέροντα είναι πολύ θετική για τη χώρα μας, γιατί αναφέρεται σε νόμιμα ζωτικά συμφέροντα. Το κείμενο θα βοηθήσει στη διαδικασία των εμπειρογνωμόνων και θα αποτελέσει μια καινούργια βάση. Όσο γι αυτά που λέγονται, ότι πρόκειται για αιφνιδιαστική απόφαση η πίεση Αμερικάνων, αυτό το θέμα το είχε επιδιώξει πολλούς μήνες η χώρα μας, με έμφαση».
Σε αυτή την εξέλιξη αντέδρασαν 22 Βουλευτές με επιστολή τους τις 10/07/1997. Ανωμερίτης Γιώργος, Βαλυράκης Σήφης, Βερυβάκης Λευτέρης, Βλαχόπουλος Ηλίας, Γικόνογλου Μόσχος, Διαμανίδης Αλέκος, Κατσέλη Νόρα, Καψής Γιάννης, Κοντομάρης Ευτύχης ,Κουλούρης Κίμων, Κουρουμπλής Παναγιώτης, Λαμπαδάρης Νίκος, Μπεντενιώτης Μανώλης, Οικονόμου Παντελής, Παπαθεμελής Στυλιανός, Παπαηλίας Ηλίας, Πεπονής Αναστάσης, Πιπεργιάς Δημήτρης, Σαρρής Δημήτρης, Τσιλίκας βασίλης , Χαραλαμπόπουλος Γιάννης, Χρυσανθακόπουλος Αλέκος.
Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης των ¨22¨ έχει ως εξής:
«Το κοινό ανακοινωθέν, το οποίο υπέγραψαν στη Μαδρίτη ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος και ο Πρόεδρος της Τουρκίας, παρά τις διευκρινίσεις οι οποίες επακολούθησαν, επαναφέρει τα καίρια διλλήματα της πολιτικής μας απέναντι στον επεκτατισμό της Άγκυρας. Το βέβαιον είναι ότι, το κοινό αυτό ανακοινωθέν αποτελεί προϊόν ελληνοτουρκικού διαλόγου και μάλιστα σε υψηλό πολιτικό επίπεδο παρά τις διαβεβαιώσεις ότι δεν διεξάγεται ελληνοτουρκικός διάλογος. Και το περιεχόμενο του κοινού αυτού ανακοινωθέντος αποδεικνύει ότι οι δεδομένες και γνωστές επιφυλάξεις για αυτού του είδους το διάλογο και τις συνέπειές του, είναι βάσιμες.1. Εμφανίζεται για πρώτη φορά η Ελλάδα να αποδέχεται ότι οι μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις είναι ελληνοτουρκικές διαφορές. Καταυτόν τον τρόπο εξισώνεται αυτός που διεκδικεί με τον υφιστάμενο την απειλή του. Η Τουρκία μάλιστα δικαιούται να ισχυρίζεται ότι τα όσα μέχρι στιγμής διέπραξε έχουν γίνει αποδεκτά εκ μέρους της Ελλάδας.
2. Η αναφορά επίσης για πρώτη φορά σε ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, αποτελεί σημείο επί του οπίου μπορούν να θεμελιωθούν αυθαίρετες αξιώσεις της Άγκυρας, δεδομένου ότι το ζωτικό συμφέρον κάθε χώρας ορίζεται μονομερώς. Ποια είναι τα ζωτικά συμφέροντα της Γείτονος δεν προσδιορίζεται στο κοινό ανακοινωθέν και επιβάλλεται να εξηγηθεί. Πάντως, η Ελλάδα παρουσιάζεται διατεθειμένη να σεβαστεί τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα, δηλαδή αυθαίρετες δεδομένες η νέες αξιώσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο. Μ αυτό τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος για τη μετατροπή του ελληνικού αρχιπελάγους σε χώρο αμφισβητούμενης κυριαρχίας, υποσκάπτεται η εθνική μας ασφάλεια και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μόνιμη ένταση στο συγκεκριμένο χώρο.
3. Η δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών μπορεί να ερμηνευθεί ως αποδοχή εκ μέρους μας, ότι η επέκταση των χωρικών μας υδάτων εξαρτάται από την συναίνεση της Τουρκίας. Η εμφανιζόμενη ως παραίτηση της Τουρκίας από τη χρήση η την απειλή χρήσης βίας, δεν αποτελεί ούτε υποχώρηση, ούτε παραχώρηση. Αποτελεί υποχρέωση της, σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, θα μπορούσε συνεπώς η διατύπωση του κοινού ανακοινωθέντος να προσφέρει το επιχείρημα ότι η άσκηση του δικαιώματος μας συνιστά παραβίαση δεσμεύσεως που αναλάβαμε. Άλλωστε, η επέκταση των χωρικών μας υδάτων δεν αποτελεί διεθνές ζήτημα, αλλά μονομερές κυριαρχικό μας δικαίωμα. Η ίδια διεθνής σύμβαση, που καθορίζει το δικαίωμα αυτό ως μονομερές, καθορίζει και τις υποχρεώσεις του κράτους που ασκεί αυτό το δικαίωμα.
4. Η δήλωση περί σεβασμού της κυριαρχίας της κάθε χώρας, καθώς και των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών δεν αίρει δυστυχώς και παρά τις επιφανειακές εντυπώσεις, ούτε τις αξιώσεις της τουρκικής ηγεσίας, ούτε τις αμφισβητήσεις νομίμων δικαιωμάτων μας. Ως γνωστόν, η Τουρκία ουδέποτε ανεγνώρισε ότι απειλεί την Ελλάδα. Ισχυρίζεται απλώς ότι κακώς θεωρούμε, ότι τα σύνορα μας είναι οριοθετημένα. Σε ότι μάλιστα αφορά τις διεθνείς συνθήκες είναι επίσης γνωστό ότι η Τουρκία κατηγορηματικά διαβεβαιώνει ότι τις σέβεται, συμπληρώνοντας βέβαια ως απαραίτητη προϋπόθεση να τις έχει προσυπογράψει. Καταυτό τον τρόπο, δεν αποδέχεται ούτε τη σύμβαση για το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, ούτε τη συνθήκη δια της οποίας τα Δωδεκάνησα περιήλθαν στην Ελληνική Επικράτεια .
Εκτίμηση μας είναι ότι διολισθαίνουμε σταδιακά σε επιλογές, οι οποίες συνεπάγονται αναγνώριση των τουρκικών αξιώσεων, νομιμοποίηση του επεκτατισμού του καθεστώτος της Άγκυρας και εξαναγκασμό της πολιτικής του, σε μία στιγμή μάλιστα που αντιμετωπίζει κρίση και διαθέτει περιορισμένες δυνατότητες κινήσεων, ενώ παράλληλα καλλιεργείται η πλάνη ότι δεν υφίσταται τουρκική απειλή. Θα πρέπει να είναι σαφές ότι δεν συμμεριζόμαστε τις ευθύνες αυτών των εξελίξεων και σε κάθε περίπτωση θεωρούμε επιβεβλημένη τη σχετική συζήτηση στα αρμόδια όργανα του Κινήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο είναι ανοιχτό σε οποιονδήποτε σχολιασμό, αρκεί να μην είναι απρεπής. Τα αισχρόλογα θα διαγράφονται άμεσα.