Εργαζόμενε, εργαζόμενη
Σε μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις που έχει βιώσει η εργατική τάξη της χώρας μας, μαζί και το Συνδικαλιστικό Κίνημα δεν υπάρχει απεριόριστος χρόνος για ανέξοδες διαπιστώσεις.
Μπροστά μας ανοίγονται δύο δρόμοι. Ο ένας είναι αυτός του παρατηρητή και απλού σχολιαστή αυτών που γίνονται και θα γίνονται για εμάς χωρίς εμάς. Ο δρόμος αυτός οδηγεί στην καταστροφή.
Υπάρχει και ο δρόμος της συμμετοχής, της παρέμβασης και της αγωνιστικής αντεπίθεσης. Είναι το μονοπάτι που αν και όχι χωρίς δυσκολίες μπορεί να μας οδηγήσει έξω από τα μνημόνια, μακριά από τις τρόικες. Είναι ο δρόμος που μπορεί να οδηγήσει την εργατική τάξη στο ξέφωτο της αξιοπρέπειας και το Συνδικαλιστικό Κίνημα σε μια αναγεννητική προσπάθεια, ανασυγκρότησης του.
Απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα των μνημονίων, στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση των πολιτικών λιτότητας δε παραιτούμεθα, δεν εγκλωβιζόμαστε στη θεωρία των ατομικών λύσεων σε βάρος της συλλογικής δράσης.
Αντίθετα: ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΝΙΚΑΜΕ!