του
Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
“Την
ώρα που αεροκοπάνε οι άρχοντες περί
δημοκρατικής
τάξης,
ανάμεσά
μας οι αμίλητοι ζούνε.
Κι
όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί,
οι
ηγεμόνες δυναμώνουν,
ξεσκίζουν,
βιάζουν, ληστεύουν,
των
ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν”
Επίκαιροι
Αμίλητοι,
του Μαγιακόφσκυ, σε μετάφραση Γιάννη
Ρίτσου
Το
χάρισμα να προβλέπεις αυτό που έρχεται
και να εντοπίζεις τις ρίζες του κακού
λείπει από τους περισσότερους “τεχνοκράτες”
της ιστορίας και της οικονομίας ή τους
περισπούδαστους οπαδούς της
παγκοσμιοποίησης. Όμως, οι μεγάλοι
μυθιστοριογράφοι διαθέτουν αυτή την
υπεροχή να πηγαίνουν κατ' ευθείαν στην
αλήθεια, “πιάνοντας” το κλίμα της
κοινωνίας ή την φύση ενός ιστορικού
φαινομένου. Έτσι, τα βιβλία του Όργουελ
ή του Ζαμιάτιν,
όπως και πολλά έργα επιστημονικής
φαντασίας (π.χ. Οι
Επικυρίαρχοι: Το Τέλος της Παιδικής
Ηλικίας
του Άρθουρ Κλαρκ)
μας δίδαξαν περισσότερα για την απειλή
του τεχνολογικού Μεσαίωνα
και του ολοκληρωτισμού της Παγκοσμιοποίησης
απ' ό,τι η πολιτική οικονομία.