του Απόστολου Αποστολόπουλου
Πρωτοφανείς αντιδράσεις
συνοδεύουν τη νίκη Τραμπ. Έχει καταρρεύσει η καθεστηκυία
τάξη των
ένθερμων συγχαρητηρίων προς τον εκάστοτε Αμερικανό νεοεκλεγμένο ηγέτη.
Δηλώσεις
συμπαράταξης, πίστης και αφοσίωσης, υποταγής. Οι ελίτ της ευρωπαϊκής
Δύσης δεν
έκρυψαν τη δυσθυμία τους, για να
μην πούμε την οργή τους,
εναντίον του Τραμπ. Δικαιολογημένα. Οι ΗΠΑ παρείχαν πάντα προστασία στις
ευρωπαϊκές ελίτ, από τον «κεντροαριστερό»
Μπλερ ως τους αμιγώς δεξιούς Σαρκοζί και Μέρκελ, παρά τις όποιες
διαφωνίες κατά
καιρούς. Ο Τραμπ απειλεί να αποσύρει την προστασία. Οι Ευρωπαίοι
θα πληρώνουν για την Άμυνά τους. Αν επιθυμούν, όπως οι Γερμανοί,
αμυντική ανεξαρτησία (επανεξοπλισμός) θα πληρώνουν και για τη συλλογική
άμυνα (ΝΑΤΟ) και για τη δική τους, όπως οι ΗΠΑ ή η Ελλάδα. Το τζάμπα
τέλειωσε.
Πειθαρχία οικονομική και συνεπώς πειθαρχία πολιτική. Ο Τραμπ, με απλή
λογική,
αντιλαμβάνεται ότι ο διπολισμός
ΗΠΑ-Ρωσίας στην Ευρώπη συμφέρει
την Αμερική και ζημιώνει τη Γερμανία που εμφανίζεται ως φιλόδοξος
σύμμαχος, επικίνδυνος
ανταγωνιστής. Αν αναγνωριστούν ορισμένα δικαιώματα στη Μόσχα και
σταματήσουν οι απειλές, ο Πούτιν έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θα είναι
μια χαρά παρτενέρ της Δύσης, πρωτίστως της Ουάσιγκτον.
Μια μίνι Γιάλτα,
εκσυγχρονισμένη, για να το πούμε με απλά λόγια, κατανοητά. Το Βερολίνο
έχει εξαγριωθεί, χάνει και την τρίτη ευκαιρία κυριαρχίας.