Ο σαματάς κι η λεία του

 

ΤηςΛιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ*

Κουφή είσαι μωρή ή γκαβή ; Ο κόσμος καίγεται! Δεν το βλέπεις στα βυζιά των γυμνών femen που κάνουν αντιπολεμική εκστρατεία για την Ουκρανία(;), γράφοντας ό,τι τους λέει ο νταβατζής τους στο περιφερόμενο κορμί τους; Δεν τ' ακούς στο τι εστί βερίκοκο, που πετιέται καταμεσής του ορμητικού ποταμιού που κατεβάζει μπάζα να κλείσει τις τρύπες στις τσέπες σας; Δεν το καταλαβαίνεις απ' το λιβάνι, το μύρο και το χρυσό που έφεραν οι τρεις μάγοι της εποχής στον ντόπιο Τομ Κρουζ Κουφοντίνα, που γεννήθηκε στη δικιά μας εθνική γιορτή 17Ν κι όχι στις αμερικανιές γεννημένος την 4η Ιουλίου; Αστρο λαμπρό τούς οδηγεί. Το λένε χρήσιμη χρυσή αυγή, που με το πρώτο κελάηδισμα του κορυδαλλού, καθώς λαγός κουνάει τη φτέρη του και λάμπει το μαχαίρι του, μες τα σκατά τη μέρα της γιορτής σου, γυναίκα εσύ, μου θες να κρεμάσεις σαν τάμα το πεινασμένο σου παιδί στο ποστίς της Τιμοσένκο. Αχρηστη!

Δεν έμαθες μωρή πως στον εικοστό πρώτο πρέπει να μαγειρεύεις απ' την τηλεόραση, χωρίς λεφτά, ντελικατέσεν υγιεινά, να κάνεις δίαιτα και να την ποστάρεις στο σωληνωτήρι της ζωής των άλλων; Να γιουτουμπάρεις, δηλαδή, τον γκόμενο με τα μπράτσα και τις σβάστικες και το ναζιστικό ήθος του ύφους ...Αλήθεια, δεν έμαθες τίποτα με τόσες εκπομπές για χάρη σου, τόσα εκατομμύρια σχόλια στον ιστό της αράχνης τον φτιαγμένο με διαμάντια και κρυσταλλάκια Σβαρόφσκι. Ολα για σένα, την αιώνια βαλεντίνα, την κλεισμένη σ' ένα σοκολατάκι πορφυρό φτιαχτήκανε. Να σου δείχνουνε το δρόμο. Κι όχι για την άλλη, τη χαμένη, τη συνονόματή σου στο θάλαμο το διαστημικό που τη λέγανε Τερεσκόβα. Αυτήν μωρή, που μου το παίζεις και μοντέρνα, δεν την θυμάται ούτε η μάνα της. Η οποία όμως σήμερα ξέρει καλά εκείνες τις κουκλάρες τις «Πούσι Ράιοτ», το υστερικό ξέκωλο γκρουπάκι που σέρνει εκτός από καράβι και διαδηλώσεις. Να στα πω τα κάλαντα, μέρα που είναι της γυναίκας και το δημοκρατικό χαμαιτυπείο την κρέμασε, τόλμησε μωρέ, ντυμένη ΕΑΜίτισσα, απ΄το τσιγκέλι της πιο ποταπής επικοινωνιακής αγοραίας σκοπιμότητας.

Το ένα τρίτο των γυναικών νιώθει τι θα πει βία στο πετσί του. Στην Ελλάδα. Στις πιο πολιτισμένες βορειοευρωπαϊκές χώρες το ...γενναίο αυτό ποσοστό φτάνει το 50%. Γυναίκες που υποδέχονται με καρτερία κι ενθουσιασμό τον επερχόμενο γενικευμένο φασισμό και διδάσκουν με το βασανισμένο τους κορμί και την κουρελιασμένη τους ψυχή την υποταγή στη δύναμη του κτήνους. Το ένα τρίτο των μανάδων υποδέχονται τα παιδιά τους στο σπίτι θύματα βίας στο σχολείο.Το άλλο τρίτο μισολιπόθυμα απ΄την πείνα και το άλλο να τρέχει από τη φάμπρικα στο γραφείο κι απ΄το χωράφι στους καμπινέδες και την ορθοστασία στο «μολλάδικο». Γυναίκες, σφουγγαρίστρες μιας πολιτικής που ίσως την ψήφισαν κι έβαλαν το φίδι στον κόρφο τους, είναι και πάλι ο πρώτος φανερός κι ο πρώτος κρυφός προεκλογικός στόχος. Ολες οι γυναίκες, που, σήμερα ακόμη, παίρνουν τουλάχιστον δεκατρία τοις εκατό κατώτερο μισθό απ' τον άντρα, στην ίδια θέση, με τα ίδια προσόντα.

Τα μαύρα κάλαντα πασπαλισμένα με χρυσόσκονη ξεπέταξαν φέτος τη Μέρα τη Γυναίκας με το θρίαμβο του κλισέ να χάνεται ως ...άρωμα γυναίκας στην μπόχα της προεκλογικής σαματολογίας. Ο σαματάς είναι το καπάκι της συστημικής βρώμας που αναδίνεται σε προεκλογικό ρινγκ όπου διαγκωνίζονται όλες οι ιδεολογικές κουλαμάρες. Η τέχνη της αποπολιτικοποίησης έχει εξελιχθεί, σύντροφοι και συντρόφισσες, στις μέρες της αποθέωσης του selfie. Της αυτοφωτογράφισης και αυτοέκθεσης διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Και οι γυναίκες και οι νέοι, τα πρώτα θύματα έτσι κι αλλιώς της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού, είναι λίπασμα στο χωράφι του κάθε φονιά. Σ' αυτές τις εκλογές όσοι θα ρίχνουν φως στη μούρη τους για να μας σώσουν, δεν είναι παρά φανταχτεροί ανακριτές-απολογητές ενός συστήματος που κλέβει ψήφο και λαϊκή δύναμη. Στραβώνοντας την πελατεία ώστε να μη συνειδητοποιήσει ότι είναι λεία...

 

*Δημοσιεύτηκε στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ την Κυριακή 9 Μάρτη 2014