Ο ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΠΕΜΦΘΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ

 Φελνίκος

Η υπόθεση Μπαλτάκου ανυπερθέτως είναι μια «βρώμικη» υπόθεση. Ο Γενικός Γραμματέας της κυβερνήσεως δεν μπορεί να «διαπραγματεύεται» με έναν κατηγορούμενο νεοναζί, έστω κι αν αυτός είναι βουλευτής.

Η χυδαιότητα των εκφράσεων κατά του πρωθυπουργού, των υπουργών Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως καθώς και της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου δεν είναι απλώς απαράδεκτη είναι και ποινικά ελεγκτέα αφού εμφανίζει την εκτελεστική εξουσία να αποπειράται να «μανιπουλάρει» την ανεξάρτητη δικανική κρίση των δικαστών.
Ο κ. Μπαλτάκος, δεν εξέθεσε απλώς τον πρωθυπουργό, τον πρόδωσε. Όταν ό Γ.Γ. εμφανίζεται να βυσσοδομεί πίσω από την πλάτη του, να τον «καρφώνει» και ουσιαστικά να αθωώνει την Χρυσή Αυγή, τότε διαπράττει ένα είδος κρυπτείας σε βάρος της κυβερνήσεως. Και μόνον γι' αυτό έπρεπε να εκδιωχθεί αμέσως και κλωτσηδόν από το πόστο του.
Ο κ. Μπαλτάκος δεν έπρεπε να παραιτηθεί, έπρεπε να αναπεμφθεί. Κακώς αφέθηκε να υποβάλει παραίτηση, επικαλούμενος μάλιστα αστείους ισχυρισμούς, έπρεπε να αποδοκιμαστεί πολιτικά και ηθικά με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.
Δεν μπορεί να παραδέχεται, ιδιωτικώς, ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο σε βάρος της Χρυσής Αυγής, όταν αυτή, δημοσίως, έχει χαρακτηριστεί, με πολυσέλιδο δικαστικό πόρισμα, εγκληματική οργάνωση.
Δεν μπορεί να υποστηρίζει ότι οι διώξεις σε βάρος της είναι πολιτικές και έγιναν επειδή απειλούσε το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας. Όταν το κάνει είναι σαν να ομολογεί ευθέως ότι η κυβέρνηση ψεύδεται όταν διατείνεται πως δεν έχει καμία ανάμειξη στην υπόθεση.
Καλύτερο υπερασπιστή από τον κ. Μπαλτάκο η Χρυσή Αυγή δεν θα μπορούσε να βρει. Χειρότερη μαχαιριά στην κυβέρνηση και τη Ν.Δ. δεν θα μπορούσε να καταφέρει ο παλαιόθεν φίλος και εξ απορρήτων του πρωθυπουργού.
Με τη συμπεριφορά του ο Τάκης Μπαλτάκος όχι μόνον πριμοδοτεί με επιχειρήματα την Χρυσή Αυγή και επομένως τις δίνει τη δυνατότητα να επανακάμψει, αλλά και δικαιώνει την κριτική της αντιπολιτεύσεως περί ύπαρξης «ακροδεξιών θυλάκων» και «παρακρατικών μηχανισμών».
Η αντίδραση όλων των κομμάτων απομονώνει πολιτικά τη Ν.Δ., δημιουργεί εσωκομματικά προβλήματα στην ηγετική της ομάδα, ενώ δυσκολεύει και τους χειρισμούς του Βενιζέλου, στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, όσον αφορά τη συγκυβέρνηση.
Ταυτόχρονα, κι αυτό είναι το χειρότερο για τον Αντ. Σαμαρά, εκτρέπει τη συζήτηση από το οικονομικό πεδίο, όπου η κυβέρνηση έχει να επιδείξει δημοσιονομικές επιτυχίες και τη μεταθέτει στο επίπεδο της Δημοκρατίας και των θεσμών, κάτι που οπωσδήποτε ευνοεί την αντιπολίτευση.
Επιπροσθέτως, οι αποκαλύψεις γίνονται σε μια στιγμή που αφενός η κυβέρνηση πέρασε (βοηθούντος και του ΣΥΡΙΖΑ, με την ακατανόητη πρόταση μομφής που υπέβαλε) σχετικά εύκολα την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου από τη Βουλή και αφετέρου ο Σαμαράς περίμενε πολύ: τη σύνοδο του Ecofin και του Eurogroup στην Αθήνα που θα επιβεβαίωνε τη δημοσιονομική πρόοδο της χώρας. Ο κ. Μπαλτάκος χάλασε τη γιορτινή ατμόσφαιρα, και για τον πρωθυπουργό και για την κυβέρνησή του.
Και φυσικά, η υπόθεση Μπαλτάκου επαναφέρει με ένταση στο προσκήνιο τη βασική αδυναμία τούτης της κυβερνήσεως: τα σαθρά πολιτικά υποστηρίγματα στην ασκούμενη οικονομική πολιτική.
Όσες δημοσιονομικές προόδους και να παρουσιάσει η κυβέρνηση, όσο και να βελτιώνεται το κλίμα στο εξωτερικό, όσο κι αν οι τράπεζες τις ανοίγουν το δρόμο για να ξαναβγεί στις αγορές, η κυβερνητική και κοινοβουλευτική σταθερότητα θα τίθεται συνεχώς υπό αμφισβήτηση όσο ο κίνδυνος πολιτικού ατυχήματος είναι υπαρκτός -και είναι.
Χωρίς πολιτική σταθερότητα δεν υπάρχει και οικονομική σταθερότητα. Τα πάντα μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανατραπούν. Η υπόθεση Μπαλτάκου, εφόσον φυσικά δεν υπάρχουν και άλλα στοιχεία, πιθανολογείται ότι θα ξεπεραστεί γρήγορα. Θα αφήσει τραύματα, αλλά θα ξεπεραστεί. Και τούτο επειδή στις δυνάμεις που διαμορφώνουν το δημόσιο βίο κυριαρχεί, σήμερα, η βούληση να μην διαταραχθεί η κυβερνητική συνοχή.
Σε κάθε περίπτωση, η χώρα για να μπορέσει να βγει οριστικά από την οικονομική κρίση χρειάζεται και ισχυρή πολιτική στήριξη, βούληση και εντολή. Με το «κούτσα κούτσα» και το «τσούκου τσούκου» δεν μπορεί. Και πάντως όχι με Μπαλτάκους...
Πηγή