ΕΛΙΑ: Πολιτικό «φυτό» εσωτερικού χώρου…

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών

Όταν αποτιμούμε τα ιστορικά γεγονότα ή τις σημαντικές πολιτικές αποφάσεις, τα χωρίζουμε σε δύο βασικές κατηγορίες: στα τυχαία και στα αναγκαία…

Τα αναγκαία αφορούν επιλογές ή δράσεις που επηρεάζουν τις εξελίξεις και δίνουν ένα νέο νόημα, διαμορφώνουν μια καινούργια πραγματικότητα. Αντίθετα, στην κατηγορία του τυχαίου ανήκουν εκείνες οι αποφάσεις ή πράξεις που δεν αλλάζουν τίποτε… ακόμα κι αν οι αποφάσεις αυτές ήταν ακριβώς αντίθετες…

Σ' αυτήν ακριβώς την κατηγορία του ΤΥΧΑΙΟΥ ανήκει και η αποτυχία της σύμπραξης των «58» με το ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία μιας ισχυρής Κεντροαριστεράς… Ακόμα κι αν η συνεργασία επιτυγχανόταν κάτω από τους πλέον ευνοϊκούς όρους, η ιστορική αποτυχία του εγχειρήματος ήταν δεδομένη… «ΑΦΕΣ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΘΑΠΤΕΙΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΩΝ ΝΕΚΡΟΥΣ» (Κ. Μαρξ, 18η Μπρυμαίρ του Λ. Βοναπάρτη).

Η περίφημη Ελιά μαράζωσε πριν καν «φυτρώσει» στην πολιτική σκηνή. Τώρα το ΠΑΣΟΚ και ο Ευ. Βενιζέλος θα διανύσουν στην κομματική τους «μοναξιά» το «πράσινο μίλι», που έχει ως πέρας τις ευρωεκλογές. Άλλωστε, η όλη επιχείρηση ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς και της -στερούμενης σαφούς πολιτικοϊδεολογικού στίγματος- Ελιάς δεν αποτέλεσε παρά μια διαδικασία συναλλαγής και συμβιβασμών χωρίς αρχές και ιδεολογικές δεσμεύσεις.

Οι αποκαλούμενοι «58» -με γνήσια σημιτική σφραγίδα- και τα «περιτρίμματα» του πάλαι ποτέ στελεχιακού - κυβερνητικού προσωπικού του ΠΑΣΟΚ, που αποστασιοποιήθηκαν από αυτό κατά καιρούς, επιδίωξαν να διαμορφώσουν μια πολιτική «γέφυρα» με την κυβερνητική / μνημονιακή εξουσία. Κι αυτή τη «γέφυρα» τη βρήκαν στο ΠΑΣΟΚ, που έχει ήδη ενσωματωθεί πολιτικοϊδεολογικά στον νεοφιλελεύθερο - ακροδεξιό μνημονιακό κυβερνητικό μηχανισμό.

Από την πλευρά του ο Ευ. Βενιζέλος και το «υπόλοιπο» ΠΑΣΟΚ αναζήτησαν ένα προκάλυμμα, έναν πολιτικό «φερετζέ» τόσο από τους «58» όσο και από τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες του κ. Σούλτς… Το μείγμα όμως «Ελιάς και SPD» δεν ευδοκίμησε… Οι «58» επεδίωξαν να επιβάλουν «ισότιμη σχέση» με το ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Ευ. Βενιζέλος τους εξουδετέρωσε άμεσα με τη σταυροδότηση στο ψηφοδέλτιο των ευρωεκλογών…

Το ΠΑΣΟΚ της κατάρρευσης και ο Ευ. Βενιζέλος, προσωπικά, έχουν μετατραπεί σε αποσυναγωγούς του πολιτικού συστήματος και βρίσκονται σε πλήρη απομόνωση, με μόνο σύμμαχο τον Αντ. Σαμαρά και το ακροδεξιό επιτελείο του.

Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από τη μνημονιακή συγκυβέρνηση αποστέρησε και το τελευταίο «ίχνος», το τελευταίο τυπικό πρόσχημα νομιμοποίησης του ΠΑΣΟΚ και του Ευ. Βενιζέλου. Η ενεργοποίηση των «58» αποτέλεσε μια απέλπιδα επιδίωξη των μνημονιακών συμφερόντων και του διαπλεκόμενου μιντιακού συστήματος που θέλησαν να διαμορφώσουν μια -έστω και προσχηματική- πολιτική «σανίδα σωτηρίας» ώστε να περισώσουν μελλοντικά μια κομματική / μνημονιακή εφεδρεία…

Η επιχείρηση όμως απέτυχε… κι όχι απλώς εξαιτίας προσωπικών φιλοδοξιών ή κομματικών σκοπιμοτήτων που, εύλογα, θα αναμένονταν. Αλλά, κυρίως, γιατί το «εγχείρημα» εστερείτο τελείως της όποιας κοινωνικής αναφοράς, απευθυνόταν σε «γυρισμένες πλάτες»… Δεν υπήρξε παρά μια -αποκριάτικου τύπου- παρέλαση προσωπικοτήτων, μια φαντασμαγορική παράσταση με «προβολείς και παιάνες» που εξασφάλισαν τα φίλια μίντια και η οποία έλαβε τέλος.


Οι μνημονιακές εφεδρείες εξαντλήθηκαν. Το ΠΑΣΟΚ οδεύει μοιρολατρικά προς το αναπόφευκτο τέλος του. Η μνημονιακή - κυβερνητική διαδρομή του το οδήγησε σε πλήρη αποσάθρωση, σε πλήρη πολιτικοϊδεολογική έκπτωση, το απέκοψε τελείως από την κοινωνική του βάση.
Η ενσωμάτωση του ΠΑΣΟΚ στη νεοφιλελεύθερη - μνημονιακή στρατηγική, η μετατροπή του σε «συμπληρωματικό μέγεθος» μιας ακροδεξιάς υποτελούς κυβέρνησης αποτελούν ιστορικού χαρακτήρα καταστροφικές επιλογές που δεν είναι αναστρέψιμες.

Ο Ευ. Βενιζέλος με τις επιλογές, την αλαζονεία και τον κυνισμό που επέδειξε, εξέφρασε και σε πολιτικοϊδεολογικό και σε συμβολικό επίπεδο την κατάπτωση και την πολιτική εξαθλίωση του ΠΑΣΟΚ. Τώρα έρχεται η ώρα της τελικής κρίσης.

Μια σοβαρή ήττα του ΠΑΣΟΚ, όπως είναι πολύ πιθανό, στις προσεχείς εκλογές θα σημάνει και το τέλος του ιδίου του Ευ. Βενιζέλου…

Η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί απλώς μείζον εσωκομματικό γεγονός. Μια τέτοια εξέλιξη θα θέσει το ΠΑΣΟΚ εκτός «πολιτικού παιγνιδιού» και θα αποτελέσει καίριο πλήγμα για τη μνημονιακή - κυβερνητική εξουσία.

Το πολιτικό - κομματικό μνημονιακό προσωπικό έπαιξε τα ρέστα του και έχασε. Το ΠΑΣΟΚ αποποιήθηκε ακόμα και το όνομα και τα σύμβολά του, δανείστηκε τον ξένο τίτλο της Ελιάς για να αποφύγει τη συντριβή… Όμως η Ελιά αυτή, δεν αποτελεί παρά πολιτικό «φυτό» εσωτερικού χώρου με γενετικώς προδιαγεγραμμένο το σύντομο τέλος της. 

*Δημοσιεύτηκε στο ΠΑΡΟΝ 2/03/2014