ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ 1974…… 40 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ….…. από τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ στην ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

- Σαν “ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ” –
εννοούν όσοι την επιδιώκουν την κατάργηση της ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ???

'Aρθρο του αείμνηστου Ελευθερίου Βερυβάκη (πρώην Υπουργού- Βουλευτή)

Πριν 38 χρόνια ακριβώς – στις 23/24 Ιουλίου 1974  ξεκίνησε η Πολιτική Μεταβολή, που αργότερα ονομάστηκε ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, όταν η τότε Ηγεσία του Δικτατορικού Καθεστώτος – υπό τον Στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη – προκάλεσε Σύσκεψη Πολιτικών Αρχηγών, με σκοπό την ομαλή και αναίμακτη διαδοχή του Δικτατορικού  Καθεστώτος από την Γ’ Ελληνική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, που μέχρι αυτή τη στιγμή συνεχίζει να υπάρχει.

Η πολιτική μεταβολή στην Ελλάδα – σύμφωνα με όλες τις, γνωστές, ιστορικές πηγές  είχε αποφασιστεί – όπως λέγεται – στις 21 Ιουλίου του 1974 από την τότε Στρατιωτική Ηγεσία της Ελλάδας  όταν ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Γρ. Μπονάνος και οι Αρχηγοί των τριών κλάδων (Στρατού, Αεροπορίας, Ναυτικού) Γαλατσάνος, Παπανικολάου και Αραπάκης, αποφάσισαν να αυτονομηθούν από τον Ταξίαρχο Δ. Ιωαννίδη, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ο νέος Αρχηγός της Χούντας και του Δεύτερου Δικτατορικού Καθεστώτος (μετά την 25η Νοεμβρίου 1973) , και να κινηθούν προς την κατεύθυνση πολιτικοποίησης του Καθεστώτος.

Η τραγωδία της Κύπρου, την οποία οργάνωσε η Χούντα, ήταν ο τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα των εξελίξεων, που έφεραν το τέλος.

—– ***** ——

H αντίστροφη όμως μέτρηση για την κατάρρευση της Στρατιωτικής Δικτατορίας άρχισε στην ουσία με το Πραξικόπημα στην Kύπρο στις 15 Ιουλίου 1974 .

Πέντε μέρες αργότερα, με την εισβολή των Τουρκικών Στρατευμάτων στο νησί, τίποτα δεν μπορούσε να την αποτρέψει.

—– ***** ——

1) O πρώτος βασικός λόγος ήταν η αδυναμία του Στρατού ν’ ανταποκριθεί στο μοναδικό ρόλο που υποθετικά γνώριζε : την προάσπιση του Εθνικού Χώρου.

Το Στρατιωτικό Καθεστώς αποδείχτηκε ανίκανο ακριβώς εκεί, όπου εξ’ ορισμού θα περίμενε κάποιος να δικαιολογήσει κάπως την ύπαρξή του.

Κατόπιν τούτου η όποια αξιοπιστία του, μετά και τα εθνικά εγκλήματα, που είχε διαπράξει (επιβολή της Δικτατορίας, Πραξικόπημα και Εσχάτη Προδοσία στην Kύπρο) κείτονταν «συντρίμμια».

2) O δεύτερος καθοριστικός παράγοντας ήταν η πλήρης αδυναμία της Χούντας , που ασταμάτητα καταπολεμούσει η Αντιδικτατορική Αντίσταση – να καταπνίγει πια τ’ αντιδικτατορικά αισθήματα  και ενέργειες της συντριπτικής πλειονότητας του λαού.

H επιστράτευση άλλαξε ριζικά το τοπίο. M’ ένα μέρος των λαϊκών δυνάμεων οπλισμένο στους στρατώνες, χάθηκε κάθε έλεγχος «τάξεως και ασφαλείας».

O παραδοσιακός φόβος της Χούντας από τον «εχθρό λαό», έπαιρνε εφιαλτικές διαστάσεις.

Από τη στιγμή εκείνη η πολιτική αλλαγή στη χώρα ήταν πια ζήτημα ωρών.

—– ***** ——

Οι εξελίξεις

H Χουντική Στρατιωτική Ηγεσία αποφάσισε να αυτονομηθεί από τον «αόρατο δικτάτορα» Δ. Ιωαννίδη και να δράσει για την πολιτικοποίηση του καθεστώτος, σε συνεννόηση με τον «επίσημο Πρόεδρο – Δικτάτορα»  Στρατηγό Φ. Γκιζίκη.

—– ***** ——

Στο μεταξύ οργίαζαν οι φήμες περί επικείμενης ανατροπής του Στρατιωτικού Καθεστώτος.

Mία απ’ αυτές έφερε το Διοικητή του Γ΄ Σώματος Στρατού Στρατηγό Nτάβο, με θωρακισμένες δυνάμεις να κατεβαίνει από τη Θεσσαλονίκη προς την Πρωτεύουσα.

H φημολογία επεκτάθηκε όταν ξένοι ραδιοσταθμοί μετέδιδαν διακήρυξη – τελεσίγραφο 250 Αξιωματικών .

Mε αυτή ζητούνταν σχηματισμός Κυβέρνησης υπό την Προεδρία του K. Καραμανλή.
Το ερώτημα, όμως, «μετά τη Δικτατορία τι;»εξακολουθούσε να παραμένει αναπάντητο.

Όπως προκύπτει από παντού αναπτύχθηκαν έντονοι προβληματισμοί ως την τελευταία στιγμή.

Εξετάστηκαν διάφορες λύσεις, με κοινό παρονομαστή, τη μετάβαση σε άλλη μορφή Διακυβέρνησης, χωρίς ουσιαστική αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας του στρατιωτικού μηχανισμού και των δομών εξουσίας.

Όλες στάθηκε αδύνατον να υλοποιηθούν.

O λόγος, όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά και συμφωνούν, σε γενικές γραμμές, διάφοροι αναλυτές της περιόδου «δεν ήταν άλλος από την -έστω  έμμεση- καθοριστική παρουσία του λαϊκού παράγοντα.

H πρωτοφανής αίσθηση του κενού εξουσίας και η δίνη μιας εμπόλεμης κατάστασης, μπροστά στην οποία η χώρα εμφανιζόταν ανέτοιμη και ακυβέρνητη, καθιστούσαν την εξεύρεση πολιτικής λύσης κατεπείγουσα και ζωτική.

Όχι όμως μιας οποιασδήποτε λύσης.

H Κυβέρνηση θα έπρεπε να δίνει την αίσθηση της διαφοράς από το προηγούμενο Καθεστώς, να πείθει για τη δημοκρατικότητά της.

Σε αντίθετη περίπτωση οι εξελίξεις, όπως πολλοί πρωταγωνιστές των ημερών ομολογούν, θα ήταν απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες».

—– ***** ——

Τελικά, την τελευταία στιγμή εμφανίζεται – με τη μεσολάβηση του Ευάγγελου Αβέρωφ – σαν «από μηχανής θεός» ο K. Καραμανλής.

Το πρόσωπο, που ενσάρκωσε το συμβιβασμό όλων των κέντρων δύναμης και εξουσίας, που είχαν λόγο στην πολιτική αλλαγή της 24ης Ιουλίου 1974.

—– ***** ——

H καθοριστική Στρατιωτικο-Πολιτική Σύσκεψη της 23 Ιουλίου 1974

H πρώτη Μεταπολιτευτική Κυβέρνηση ήταν καρπός της Στρατιωτικο-Πολιτικής Σύσκεψης της 23ης Ιουλίου.

Ήταν 2 μ.μ., όταν, στα Παλαιά Ανάκτορα, άρχισαν να συσκέπτονται η παλαιά φρουρά των Πολιτικών  με τους Χουντικούς Στρατιωτικούς.

Από τους πρώτους συμμετείχαν ο Π. Κανελλόπουλος, ο Γ. Mαύρος, ο Σπ. Μαρκεζίνης, ο Γ. A. Nόβας, ο Στ. Στεφανόπουλος, ο Π. Γαρουφαλιάς, ο Ξεν. Zολώτας και ο E. Αβέρωφ.

Από τους άλλους, παρόντες ήταν ο Πρόεδρος της Χουντικής Δημοκρατίας Στρατηγός Φ. Γκιζίκης, ο Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Γρ. Mπονάνος, ο Αρχηγός ΓEΣ Αντιστράτηγος Aνδρ. Γαλατσάνος, ο Αρχηγός ΓEN Αντιναύαρχος Πέτρος Aραπάκης και ο Αρχηγός ΓEA Aλ. Παπανικολάου.

Στη Σύσκεψη, όπως προκύπτει από διάφορες μαρτυρίες απορρίφθηκε ο σχηματισμός Κυβέρνησης με τη συμμετοχή πολιτικών και στρατιωτικών.

Υιοθετήθηκε η λύση μιας αμιγώς πολιτικής Κυβέρνησης.

Αρχικά αποφασίστηκε να σχηματίσει Κυβέρνηση ο Π. Κανελλόπουλος σε συνεργασία με τον Γ. Mαύρο.

Σε συνέχεια όμως, αφού μεσολάβησε διάλειμμα (από τις 5 ως τις 8 το βράδυ) για να καταρτιστεί δήθεν ο κατάλογος των Υπουργών, στο παρασκήνιο οι πέντε στρατιωτικοί και ο Αβέρωφ αποφάσισαν και προχώρησαν τη λύση Καραμανλή.

 Όσοι από τους παρόντες έχουν μιλήσει περιγράφουν με παραλλαγές το κεντρικό γεγονός της Μεταπολίτευσης.

—– ***** ——

Οι κρίσιμες μέρες και νύχτες

Έτσι την 23^η – 24^η Ιουλίου 1974 ξεκινά τη διαδρομή του το σταθερότερο Κοινοβουλευτικό Πολίτευμα, που γνώρισε η Χώρα.

Η Γ’ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 Βέβαια σήμερα δεν είναι λίγοι αυτοί που αφιλοσόφητα και ανιστόρητα μιλούν για το μέλλον για  “ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ”, εννοώντας ότι το παλιό Καθεστώς (1974-2012) έπεσε και διαλύεται, εξαιτίας της σήψης και αποσύνθεσής του.

Και ένα νέο Καθεστώς στο οποίο υποθετικά θα’ θελαν να κυριαρχούν … παίρνει τη θέση του και έτσι προφητεύουν μια άλλη ΝΕΑ Β’ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, ενώ θα διατηρεί τη λειτουργία της ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,  εκτος αν εννοούν, ότι αυτή θα την καταργήσουν!

Έτσι ίσως θέλουν να σημειώσουν πανηγυρικά την «αλλαγή φρουράς», που συνεπεία της παρέλευσης των χρόνων συντελείται αφ’αυτής, χωρίς να τους εξασφαλιστεί η δόξα και ο ηρωϊσμός μιας Αναγέννησης του Καθεστώτος και της Ελλάδας.

Κατά τους υπολογισμούς των πιο πάνω προφανώς έτσι εξασφαλίζεται η δόξα και ο ηρωϊσμός μιας αναγέννησης του Καθεστώτος και της Ελλάδας από τις οποίες αυτοί πολλά θα κερδίσουν!

—– ***** ——

H τελευταία βδομάδα του Ιουλίου είναι οι καθαυτό μέρες της Μεταπολίτευσης

24 Ιουλίου 1974

Από αυτή τη μέρα και μετά πριν 38 χρόνια εγκαινιάζεται το νέο Καθεστώς της Μεταδικτατορικής Γ’  Ελληνικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας με πρώτο Πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή.

—– ***** ——

O Kωνσταντίνος Kαραμανλής στο αεροδρόμιο του Eλληνικού.

Aποδέχεται να ορκιστεί Πρωθυπουργός με όρους «να επανέλθει ο στρατός στο έργο του» και να έχει τη συμπαράσταση των πολιτικών δυνάμεων.

Σχηματίζεται πολιτική Κυβέρνηση ύστερα από 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες τυραννίας (πρώτο σχήμα της ονομαζόμενης Κυβέρνησης«Eθνικής Eνότητας»).

O λαός πανηγυρίζει έξαλλα στους δρόμους στην Aθήνα και παντού.

 Μετά από λίγες μέρες με την επάνοδο των εξορίστων και αυτο-εξορίστων συμπληρώνεται η Ηγεσία του Έθνους.

—– ***** ——

Έκτοτε η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία λειτούργησε κανονικά και παρά τις εντάσεις που κατά εποχές και περιόδους σημειωνόντουσαν ανάμεσα στα Κόμματα, και εξαιτίας σημαντικών διαφορών και γεγονότων κατάφερε να λειτουργεί μέχρι τις ημέρες μας χωρίς ιδιαίτερα σοβαρές μεταλλάξεις και μεταλλαγές.

Και ιδιαίτερα χωρίς τη μερική ή ολοκληρωτική ΑΝΑΤΡΟΠΗ της.

Οι Π.Π. ΣΙΕ που κλήθηκαν να σχολιάσουν τις δύο αυτές Επετειακές Ημέρες (23-24 Ιουλίου 1974) και το απορρεύσαν από τα γεγονότα αυτών των ημερών Καθεστώς, παρατηρούσαν τα κάτωθι :

Πρώτον : από την 21^η Απριλίου 1967, που ο Γ. Παπαδόπουλος και η Χούντα του, κατέλυσε τη β’ Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και  που συνεχίζεται με τον Δικτάτορα Δ. Ιωαννίδη από τις 25 Νοεμβρίου 1973 και μέχρι τις 23/24 Ιουλίου 1974, η Δικτατορία κυριάρχησε στην Ελλάδα και μέσα από την επιστρατευμένη από αυτή βία, αλλά και προδοσία, κατάφερε να παραμείνει στην Εξουσία παραπάνω από εφτά χρόνια και τρεις μήνες, αν και μεσολάβησαν γεγονότα, που θα μπορούσαν πολύ νωρίτερα να την εκδιώξουν.

Δεύτερον : τα γεγονότα των δύο Επετειακών ημερών είναι σημαντικά σαν γεγονότα «σταθμοί», που συμπυκνώνουν όλα όσα  με την πολυχρόνια Αντιστασιακή δραστηριότητα των τουλάχιστον εφτά ετών εντός ή εκτός τηςΕλλάδας, σημειώθηκαν κατά της Δικτατορίας – που αν και ποτέ δεν αγαπήθηκε από τον Λαό – παρέμεινε στην Εξουσία για έτη πολλά.

Ταυτόχρονα από τότε – πριν 38 χρόνια – ξεκινά η περίοδος της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, που ακόμη άρχει στην Ελλάδα.

Τρίτον : Όλοι όσοι σήμερα – επειδή βρίσκουν την ευκαιρία της οικονομικής δοκιμασίας του Τόπου και του Λαού – ονειρεύονται και προπαγανδίζουν – μια τάχα ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ – ή εξαπατούν ή αυτό – απατώνται και ψεύδονται – τουλάχιστον εάν παραμείνει η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία – γιατί φαίνεται κρίνουν ότι κατ’ αυτό τον τρόπο εύκολα και βολικά – χωρίς Αγώνες και Θυσίες – θα στεφθούν «Αυτοκράτορες» της Δημοκρατίας, χωρίς οποιαδήποτε Υπηρεσία υπέρ του   Λαού και του Έθνους !

Σ.Επ.Ο αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα και στενός συνεργάτης του Αλέξανδρου Παναγούλη, Ελευθέριος Βερυβάκης απεβίωσε στις 6 Αυγούστου 2012.  Τά άρθρα του δημοσιευμένα στην ιστοσελίδα pnyka21os.wordpress.com,υπάρχουν για να μας θυμίζουν ότι μέχρι τη τελευταία ημέρα της ζωής του

 αγωνιζόταν για μια ελέυθερη δημοκρατική και ανεξάρτητη πατρίδα.