Γράφει: Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ
Δεν θα ανοίξουν οι «φάκελοι» διότι τότε όχι μόνον οι ζωντανοί, αλλά και οι νεκροί ήρωες από τους δύο «Αττίλες» θα σηκωθούν για να λιθοβολήσουν εκείνους που σκύβουν τη μέση στην Άγκυρα, στην Ουάσινγκτον, αλλά και στην καγκελαρία του Βερολίνου
| Το δράμα και οι επιπτώσεις της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο δεν ανήκουν μόνο στο παρελθόν, διότι υπάρχει και «παρόν», ενώ το μέλλον προδιαγράφεται άκρως ανησυχητικό. Σαράντα χρόνια πέρασαν από τη χειρότερη τραγωδία που έζησε το έθνος μας, μετά τη μικρασιατική συμφορά. Κι όμως, οι κίνδυνοι για τον αφανισμό της Μεγαλονήσου εξακολουθούν να υφίστανται. | |
H αιτία σκιαγραφείται έντονα στα λόγια ενός παλιού φιλέλληνα. Ο αμερικανός διπλωμάτης Τζορτζ Χόρτον, ο οποίος παρέσχε τη γνωστή ιστορική μαρτυρία για τη Μικρασιατική Καταστροφή (τον… «συνωστισμό» κατά τη Ρεπούση), σε απόρρητη έκθεσή του, είχε γράψει: «Είναι απίστευτον, ότι ο Έλλην πολιτικός είναι ικανός να προχωρήσει ακόμη και εις θυσίαν της χώρας του και πολλών ανθρωπίνων ζωών, αρκεί να διατηρήσει το κόμμα του εις την εξουσίαν, έστω και δι' ολίγας ημέρας…». Ο γενικός αφορισμός μπορεί να είναι υπερβολικός. Οπωσδήποτε όμως επαληθεύτηκε σε πολλές περιπτώσεις στον χρόνο. Άλλωστε, την αδροτέραν συμπύκνωσιν και επαλήθευσιν του ανωτέρω λόγου αποτελεί η επικίνδυνη ενδοτική πολιτική των Σαμαρά - Βενιζέλου στα ελληνοτουρκικά. Για μια ακόμη φορά η Κύπρος προδίδεται εκ των έσω. Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις στο Κυπριακό έμειναν άφωνοι με όσα είπε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών Αναστάσιος Μητσιάλης, μετά τη συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη και τον γενικό διευθυντή του κυπριακού υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβη Αλέξανδρο Ζήνωνα. Μίλησε για «τουρκοκυπριακό λαό»! Και δεν έφτανε το πρώτο ολίσθημα. Συνοδεύτηκε από δεύτερο. Διότι ο έλλην Μετερνίχος συμβούλευσε τον κυπριακό λαό να συναινέσει, διότι «οι αποτυχίες του παρελθόντος, χωρίς φυσικά να επιρρίπτει κανείς ευθύνες στη μια ή στην άλλη πλευρά, πρέπει να οδηγήσουν όλους τη φορά αυτή, με αμοιβαίες υποχωρήσεις, να μπορέσουν να βρουν τον κοινό παρανομαστή…». Έτσι, ο κ. Μητσιάλης, με αυτό το… «φυσικά» και με το ότι δεν επιρρίπτει ευθύνες προς «καμιά πλευρά», αθωώνει την Τουρκία! Εξίσωση πλήρης θύτη και θύματος! Αυτή είναι η πολιτική των Σαμαρά - Βενιζέλου. Οι Κύπριοι περίμεναν στην παρούσα φάση μια σθεναρή βοήθεια από την Αθήνα, η οποία ήλθε σαν πισώπλατο χτύπημα. Έτσι και πριν από 40 χρόνια, εκοίταζαν τους θολούς από τους καπνούς των πυρκαγιών ουρανούς και ανέμεναν να δουν επιτέλους τα χαλύβδινα φτερά της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Αλίμονο! Τα υπεριπτάμενα αεροπλάνα, τα οποία ενήργουν συνεχείς φονικές βυθίσεις, ήταν μόνον τουρκικά! Κι ο περιβόητος Ιωαννίδης από την Αθήνα, έρμαιο στα χέρια των Αμερικανών, διαβεβαίωνε ότι δεν γίνοντο βομβαρδισμοί από τους Τούρκους, αλλά επρόκειτο περί… ασκήσεως! Μάταια περίμεναν τότε οι Κύπριοι την ελληνική βοήθεια. Μάταια την περιμένουν και τώρα, αφού υποχώρησε η συγκυβέρνηση της Αθήνας και με το Κοινό Ανακοινωθέν και την αναφορά σε δύο «ίσα» συνιστώντα «κράτη» προβάλει το ψευδοκράτος και το ενισχύει για να προωθήσει την αναγνώρισή του ως «ισοτίμου» της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εάν η Ελλάδα συμμετείχε σε πόλεμο, είτε κατά τον «Αττίλα 1» είτε κατά τον «Αττίλα 2», διαφορετική θα ήταν η μοίρα της Μεγαλονήσου. Άκρως απόρρητον έγγραφον της τότε στρατιωτικής ηγεσίας, που συνετάγη στις 3 Αυγούστου του 1974, δηλαδή ακριβώς μεταξύ των «Αττίλα 1» και «Αττίλα 2», συνόψιζε όσα εγένοντο και όσα παρελείφθησαν, από 20 Ιουλίου μέχρι 2 Αυγούστου, για την ενίσχυση της Κύπρου. Είναι αποκαρδιωτικό το κοινό στοιχείο, ότι όλα έμεναν στη σφαίρα της ετοιμασίας και των προθέσεων. Οι πλόες επραγματοποιούντο μέχρι Κρήτης, τα σχέδια κατά κανόνα εξικνούντο μέχρι φορτώσεως υλικού, τα δε πλέον ακραία τολμήματα ήσαν αι μετασταθμεύσεις δυνάμεων! Σχεδόν επαίροντο οι Αρχηγοί για την ελληνική «αυτοσυγκράτηση» και την «αποφυγή κλιμακώσεως» που -όπως ανέφεραν- υποδείκνυε ο αμερικανός παράγων, χάριν πάντοτε της… ιεράς συνοχής της «Συμμαχίας» του ΝΑΤΟ, το οποίον ανέκαθεν ήταν φιλότουρκο. Σήμερα, πάλι ο αμερικανός παράγων, αξιώνει «αυτοσυγκράτηση» προς όφελος του… «ισοτίμου» ψευδοκράτους, με συναίνεση της συγκυβέρνησης της Αθήνας. Το 1974 η στρατιωτική ηγεσία, σε έγγραφο που υπέβαλε στον νεοαφιχθέντα εκ Παρισίων πρωθυπουργό Κων. Καραμανλή, υπήρχε και η εξής εξοργιστική παράγραφος: «Αι ανωτέρω ενισχύσεις Ναυτικού και Αεροπορίας δεν ενεπλάκησαν εις τον αγώνα Κύπρου διότι εκρίθη ότι εμπλοκή των θα αποτέλει αιτίαν ενάρξεως πολέμου…». Αλλά ο πόλεμος υπήρχε ήδη και οι Τούρκοι, με την Ελλάδα αδρανούσα, εκέρδιζαν ό,τι θα είχαν κερδίσει διά νικηφόρου επιχειρήσεώς των. Άλλωστε στην Κύπρο, από την πρώτη ημέρα, οι Τούρκοι εφόνευαν Έλληνες εξ Ελλάδος, τους άνδρες της ΕΛΔΥΚ, τους ελλαδίτες αξιωματικούς της Εθνικής Φρουράς στην Κυρήνεια, στο Κοντεμένο και αλλού, όπου συνήπτοντο μάχες. Ελλαδικό αίμα εχύνετο… Τότε ελέχθη από πρωθυπουργικά χείλη εκείνη η φράσις που έκανε όλους να ανατριχιάσουν: «Η Κύπρος ευρίσκεται μακράν…». Τώρα, μακριά νυχτωμένοι είναι οι έλληνες πολιτικοί με τις «αμοιβαίες υποχωρήσεις» που συνιστούν. Στις 10 Φεβρουαρίου του 1975, ο Ανδρέας Παπανδρέου, μιλώντας στη Βουλή, έκανε μια πρόταση: «Να δημιουργηθεί μια επιτροπή ελέγχου που να έχει την εμπιστοσύνη ολόκληρης της Βουλής. Και η επιτροπή αυτή να αναλάβει να μελετήσει όλα τα γεγονότα στην Ελλάδα και στην Κύπρο που έλαβαν χώρα ανάμεσα στις 15 Ιουλίου 1974 και στην τουρκική εισβολή. Είναι κρίσιμο για την Ιστορία, είναι κρίσιμο διά τας αποφάσεις που θα πρέπει να πάρουμε, ίσως και ως Εθνική Αντιπροσωπεία, να γνωρίσουμε τι συνέβη εκείνες τις ημέρες…». |
«ΤΟ ΠΑΡΟΝ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο είναι ανοιχτό σε οποιονδήποτε σχολιασμό, αρκεί να μην είναι απρεπής. Τα αισχρόλογα θα διαγράφονται άμεσα.