Χορεύουν για τη Γάζα περικυκλωμένοι από θάνατο

 
«Να πάψει η Ευρώπη να στηρίζει την τρομοκρατία του Ισραήλ» ζητούν 4 Παλαιστίνιοι φοιτητές στην Αθήνα. «Αυτό που συμβαίνει δεν είναι πόλεμος, είναι γενοκτονία», λένε.

Των Αφροδίτης Τζιαντζή, Πέτρου Γκόγκου Φωτ. Μάριος Βαλασόπουλος

O Iωσήφ, η Ντάνια, η Νουρ, ο Αντχαμ είναι Παλαιστίνιοι Φοιτητες που σπουδάζουν στην Ελλάδα. Στο κέντρο μαζί τους η Αλεξία, Ελληνίδα φοιτήτρια που μαθαίνει παλαιστινιακούς χορούς.

Η Νουρ, ο Ιωσήφ, η Ντάνια, ο Αντχάμ, ο Οσάμα είναι Παλαιστίνιοι φοιτητές που σπουδάζουν στην Αθήνα. Τους συναντήσαμε τη Δευτέρα το απόγευμα στα γραφεία της Παλαιστινιακής Κοινότητας στο Χαλάνδρι. Την ώρα που μιλάμε βομβαρδίζεται απροειδοποίητα το νοσοκομείο Αλ Ακσα στη Λωρίδα της Γάζας. Εχει προηγηθεί η σφαγή της Σουτζάγια, στην πιο πολύνεκρη ώς τώρα ημέρα των βομβαρδισμών.

Η απόσταση που χωρίζει το ήσυχο αθηναϊκό προάστιο από τη μαρτυρική συνοικία της Γάζας που ισοπεδώθηκε την Κυριακή γεφυρώνεται από την ένταση στις νεανικές φωνές.

«Ενας λαός μία χώρα»

«Είμαστε οργισμένοι, με δυσκολία μαζεύουμε τα λόγια μας», μας λέει η Νουρ. Αν δεν ήταν το εξωτικό, για μας, όνομά της, δύσκολα θα μάντευες ότι η 21χρονη κοπέλα ήρθε στην Αθήνα από τη Ραμάλα μόλις πριν από δυόμισι χρόνια. Σπουδάζει Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μιλάει άψογα ελληνικά, εξάλλου η μητέρα της είναι Ελληνίδα. Είσαι από τη Δυτική Οχθη, ρωτάμε; «Τι πάει να πει Δυτική Οχθη και Γάζα; Είμαι από την Παλαιστίνη. Είμαστε ένας λαός, μία χώρα. Επίτηδες μας παρουσιάζουν χωρισμένους».

Για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες με παλαιστινιακή καταγωγή -ακόμα και για όσους μεγάλωσαν εδώ, όπως η Ντάνια- οι πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ Φάταχ και Χαμάς είναι δευτερεύουσες σε σχέση με το έγκλημα που συντελείται εις βάρος του λαού τους. «Εχουμε εσωτερικά προβλήματα – ξέρετε καμία χώρα που να μην έχει; Ξέρετε όμως πολλές χώρες που είναι υπό κατοχή και βομβαρδίζονται πρωί, μεσημέρι, βράδυ;» ρωτάνε.

Για τον Οσάμα, πρόεδρο της Γενικής Ενωσης Παλαιστίνιων Φοιτητών, που σπουδάζει στο Φυσικό της Αθήνας, οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί ξεκίνησαν ακριβώς όταν στην Παλαιστίνη έγιναν βήματα προς μια κυβέρνηση ενότητας: «Αυτό που προέχει είναι να σταματήσουν αυτή τη στιγμή οι βομβαρδισμοί γιατί σκοτώνεται άμαχος πληθυσμός, και να κάτσει το Ισραήλ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Πριν από τις επιθέσεις ο πρωθυπουργός μας έκανε πολλές παραχωρήσεις, τόσες που αμφισβητείται από τον λαό, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να φέρει το Ισραήλ να διαπραγματευτεί. Ο Αμπάς είναι με δεμένα τα χέρια».

«Οι έποικοι λεηλατούν»

Μεροληπτική και άνιση θεωρεί ο Ιωσήφ, αδελφός του Οσάμα, την κάλυψη των γεγονότων στην Παλαιστίνη από την πλειονότητα των δυτικών ΜΜΕ: «Συσκοτίζουν τα γεγονότα και παίρνουν το μέρος του Ισραήλ. Λένε ότι το Ισραήλ αμύνεται εναντίον της Χαμάς και υποβαθμίζουν τις δολοφονίες των αμάχων». Είκοσι ενός έτους, μεγάλωσε στη Βηθλεέμ και ήρθε στην Ελλάδα το 2010. Σπουδάζει στη σχολή Μηχανολόγων του ΕΜΠ. Από τις χειρότερες αναμνήσεις του είναι η επιθετικότητα των εποίκων και η συνεχής επέκταση των παράνομων εποικισμών: «Οι έποικοι είναι χειρότεροι από τον ισραηλινό στρατό. Ομως όταν σπάνε τα γύρω σπίτια και τα λεηλατούν, τις περισσότερες φορές ο ισραηλινός στρατός κάθεται και τους κοιτάει. Κάθε χρόνο χτίζουν καινούργιους εποικισμούς όλο και πιο κοντά στα σπίτια μας. Το ίδιο και με το Τείχος, σαν να θέλουν να μας πνίξουν. Φοβάμαι ότι σε λίγα χρόνια οι Παλαιστίνιοι που ζουν στη Δυτική Οχθη δεν θα υπάρχουν. Τη Γάζα τη βομβαρδίζουν συνεχώς κι όλος ο κόσμος το βλέπει αυτό. Εμάς θέλουν να μας αφανίσουν με διαφορετικό τρόπο».

Η Τρίτη το απόγευμα θα βρει τους περισσότερους φοιτητές και φοιτήτριες έξω από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαδηλώνουν μαζί με τις υπόλοιπες παλαιστινιακές οργανώσεις και τους Ελληνες αλληλέγγυους. Τι μήνυμα στέλνουν στους ηγέτες της Ευρώπης; «Θεωρώ γελοίο το γεγονός ότι ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ως ιδρυτικό θεμέλιο τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι ηγέτες της δεν κάνουν τίποτα για να σταματήσουν όλα αυτά που κάνουν οι Ισραηλινοί στους Παλαιστίνιους», έρχεται αυθόρμητα η απάντηση από τη Νουρ.

Η συζήτηση πάει από μόνη της στις ρουκέτες της Χαμάς. «Οταν σου γκρεμίζουν το σπίτι και σου σκοτώνουν την οικογένεια, θα κάθεσαι να τους κοιτάς; Φυσικά θα μπεις στην Αντίσταση και θα κάνεις ό,τι μπορείς για να τους σταματήσεις. Τι άλλη διέξοδο έχεις;» ρωτάει ρητορικά ο Ιωσήφ, ενώ η Νουρ διευκρινίζει ότι αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιολογεί τη Χαμάς.

Η στρατιωτική συνεργασία

Προδομένοι αισθάνονται οι Παλαιστίνιοι φοιτητές από τη στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ: «Η ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα έχουν στραφεί προς το Ισραήλ για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Ομως αυτό δεν μπορεί να γίνεται εις βάρος των ανθρώπινων δικαιωμάτων των Παλαιστίνιων. Ελλάδα και Ισραήλ κάνουν συνεχώς κοινές στρατιωτικές ασκήσεις. Πώς γίνεται να εκπαιδεύουν Ελληνες αξιωματικοί τους Ισραηλινούς να βομβαρδίζουν τη Γάζα;» αναρωτιέται ο Οσάμα.

Πώς θα ονόμαζαν αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Παλαιστίνη; «Δεν είναι απλώς έγκλημα πολέμου. Πόλεμος θα ήταν αν είχαμε κι εμείς στρατό και δύναμη να αντιδράσουμε. Είναι κατοχή και γενοκτονία».

Παρά την οργή που νιώθουν, στα λόγια τους δεν υπερισχύει το μίσος, αλλά η λαχτάρα για ένα ειρηνικό μέλλον. Οσο κι αν απελπίζονται επειδή δεν μπορούν να βοηθήσουν τα αδέλφια τους στη Γάζα, αφού κάθε ανθρωπιστική βοήθεια κατάσχεται. «Θα μπορούσαν να συνυπάρξουν ισραηλινό και παλαιστινιακό κράτος, αρκεί η διεθνής κοινότητα και ο ΟΗΕ να βάλουν χέρι στο Ισραήλ όταν διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» μας λένε, προσθέτοντας ότι πριν από το 1948 Εβραίοι και Παλαιστίνιοι συνυπήρχαν ειρηνικά.

Μας αποχαιρετούν με έναν περήφανο, ευθυτενή χορό, που τους έμαθε ο δάσκαλός τους ο Αντχάμ, που μεγάλωσε στην Τζενίν. Το τραγούδι λέγεται «Tair Al Dar» («Το πουλί του σπιτιού») και συμβολίζει την επιστροφή των προσφύγων. Λίγο νωρίτερα μας μιλούσαν για τα «τόσα δα φέρετρα» και τις έγκυες γυναίκες που δεν τις αφήνουν καν να γεννήσουν. Περικυκλωμένοι από θάνατο, αγκαλιάζουν τη ζωή, κι όσο οι βόμβες σφυροκοπούν την πατρίδα τους, εκείνοι χορεύουν χέρι χέρι. Ενα βράδυ στο Χαλάνδρι, με τον νου και την καρδιά τους στην Παλαιστίνη.

………………………………………………………………………………………………………………………………….

Ισες αποστάσεις κρατά ο Καμίνης

Αρνητική και ταυτόχρονα ακραία προκλητική ήταν η τοποθέτηση του δημάρχου Αθηναίων, Γιώργου Καμίνη, -κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου- στην πρόταση της παράταξης του ΚΚΕ -«Λαϊκή Συσπείρωση»- για έκδοση ψηφίσματος αναφορικά με τη σφαγή των Παλαιστινίων στη Γάζα.

Αρχικά ο δήμαρχος υποστήριξε ότι δεν θα εμπλακεί ο δήμος σε μια διαδικασία έκδοσης ψηφισμάτων, επιδιώκοντας έτσι να μη γίνει καν ψηφοφορία για το θέμα. Ταυτόχρονα, ξεδιπλώνοντας τη δική του λογική, κράτησε ίσες αποστάσεις από Παλαιστινίους και Ισραηλινούς, λέγοντας ότι «είτε ανατινάζεις ένα λεωφορείο με δέκα ανθρώπους είτε ρίχνεις πυραύλους είναι το ίδιο καταδικαστέο». Τελικά, ύστερα από ψηφοφορία που έγινε -και με σαφή τη δήλωση Καμίνη ότι «η παράταξή μας δεν συμφωνεί να βγει ψήφισμα για την Παλαιστίνη»- αποφασίστηκε να μη βγει ψήφισμα με τις ψήφους των συμβούλων του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ.

Αναπτύσσοντας την πρόταση της «Λαϊκής Συσπείρωσης», ο επικεφαλής της Ν. Σοφιανός ζήτησε από το δημοτικό συμβούλιο να πάρει θέση καταδίκης στη νέα γενικευμένη δολοφονία του λαού της Παλαιστίνης στη Γάζα. Να απαιτήσει το σταμάτημα των εχθροπραξιών και αντιπροσωπεία του σώματος να μεταδώσει το σχετικό ψήφισμα στην πρεσβεία του Ισραήλ.

Σε δήλωσή του μετά την ψηφοφορία, ο Ν. Σοφιανός σημείωσε: «Με μια προκλητική τοποθέτηση ότι δεν μπορούμε να βγάζουμε ψηφίσματα για το παραμικρό, ο δήμαρχος Αθηναίων αρνήθηκε την καταδίκη από το δημοτικό συμβούλιο της δολοφονικής επίθεσης των Ισραηλινών στη Γάζα. Ταυτισμένος με τις λογικές των ίσων αποστάσεων και εξίσωσης του θύτη με το θύμα, αρνιόταν ακόμα και να μπει σε ψηφοφορία το αν θα συζητήσει το δημοτικό συμβούλιο. Στην ψηφοφορία που επιβλήθηκε τελικά, τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκαν την έκδοση ψηφίσματος του δήμου».

Γ.Π.

Πηγή: Eφημερίδα των Συντακτών