Τα «φιλανθρωπικά» σχέδια του Σόρος και η στοχοποίηση της Ελλάδος για εθνική αποδόμηση

 
του Περικλή Νεάρχου (Πρέσβυς ε.τ.)*

Εγκαινιάσθηκε στις 17 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη το «Κέντρο Αλληλεγγύης» του ιδρύματος «Ανοικτή Κοινωνία» του «φιλανθρώπου» διεθνούς μεγαλοκερδοσκόπου Τζωρτζ Σόρος. Το «Κέντρο» εντάσσεται ειδικότερα στο νέο πρόγραμμα «Αλληλεγγύη Τώρα», που εξήγγειλε πριν από μερικούς μήνες ο Τζωρτζ Σόρος σε διεθνή συνάντηση στη Σουηδία. Ως στόχος του νέου προγράμματος διακηρύχθηκε τότε η στέγαση των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα η αλληλεγγύη με την Ελλάδα που πλήττεται από την οικονομική κρίση.

Για προφανείς λόγους σκοπιμότητας, υποβαθμίζεται σήμερα στην παρουσίαση του προγράμματος η στέγαση των λαθρομεταναστών και προβάλλεται η αλληλεγγύη με τους δεινοπαθούντες Έλληνες. Στο πλαίσιο αυτό, επελέγησαν τα σχολεία ως πρώτος στόχος «φιλανθρωπικής δράσεως, με τη δωρεάν προσφορά πετρελαίου θερμάνσεως. Η προσφορά του Ιδρύματος Σόρος απερρίφθη όμως από μια σειρά Δήμων της Μακεδονίας. Οι τελευταίοι κατήγγειλαν ότι πίσω από τη «φιλανθρωπική» δράση του Ιδρύματος κρύπτονται άλλα κίνητρα και υπενθύμισαν, μεταξύ άλλων, τις σχέσεις του Τζωρτζ Σόρος με τα Σκόπια και την αμέριστη υποστήριξη που προσφέρει σ’ αυτά και στις ανιστόρητες διεκδικήσεις τους. Αντιθέτως όμως με τους άλλους Δήμους της Μακεδονίας, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, έσπευσε να δώσει πλήρη κάλυψη στην πρωτοβουλία και στα σχέδια του Σόρος, συμπεριφερόμενος κυριολεκτικά ως απολογητής του και καλώντας τον να διευρύνει, όσο το δυνατόν, τις δράσεις του προγράμματος.
Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Μπουτάρης παρευρέθη στα εγκαίνια του «Κέντρου Αλληλεγγύης»,υπεστήριξε τους σκοπούς του και προσπάθησε να παρουσιάσει τον Σόρος ότι ακόμη και στο θέμα των Σκοπίων είναι δήθεν αμερόληπτος κριτής και δεν υποστηρίζει τις θέσεις τους. «Ο Σόρος δεν πήρε ποτέ θέση υπέρ των Σκοπίων ή υπέρ της Ελλάδος», είπε. «Αντίθετα, γνωρίζω ότι η πολτική του τοποθέτηση δεν εκφράζεται υπέρ του ενός κράτους ή του άλλου, αλλά την έχει για τον εαυτό του. Οι δράσεις που κάνει είναι στην κατεύθυνση να βοηθήσει τις κοινωνίες να αναλάβουν μόνες τους τις ευθύνες τους».
Ο Γιάννης Μπουτάρης ευχαρίστησε τον Τζωρτζ Σόρος για τη βοήθειά του και ζήτησε την επέκταση των σχετικών δράσεων. «Είχαμε τέτοιες δράσεις στο προεκλογικό μας πρόγραμμα αλλά δεν μπορέσαμε να τις υλοποιήσουμε για λόγους οικονομικούς. Εγώ προσωπικά αλλά και άλλοι υποστηρίζουμε αυτές τις δράσεις ενός ιδρύματος, που έχει διεθνή εμβέλεια, στηρίζει την κοινωνία και βοηθά τους συνανθρώπους μας σε πρώτο επίπεδο. Ελπίζω να στηθούν και άλλα τέτοια κέντρα σε άλλες περιοχές».
Δεν χρειάζεται, ασφαλώς στον Σόρος η ευχή και η ελπίδα του δημάρχου Θεσσαλονίκης για τη δημιουργία παρομοίων κέντρων σε άλλες περιοχές της χώρας. Αυτός είναι ακριβώς ο σκοπός του. Να εξασφαλίσει προηγουμένως τοπικά πολιτικά ερείσματα και να καλύψει στη συνέχεια ολόκληρη τη χώρα με ένα δίκτυο προσώπων και οργανώσεων, κυρίως Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), με το οποίο να προωθήσει τους στόχους του, με «φιλανθρωπικό» προσωπείο.
Αναλαμβάνουν για το λόγο αυτό μεγάλη πολιτική ευθύνη οι δήμαρχοι των δύο μεγαλυτέρων πόλεων της χώρας, οι οποίοι συμπεριφερόμενοι ως απολογητές του Σόρος προσποιούνται ότι δεν βλέπουν σ’ αυτόν τίποτε άλλο εκτός από την ιδιότητα του «φιλανθρώπου», την οποία προβάλλει για το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Ο Δήμαρχος Αθηναίων, σε μια πόλη που είναι το επίκεντρο του μεγάλου προβλήματος της λαθρομεταναστεύσεως, προηγήθηκε και από τον Γιάννη Μπουτάρη στο καλωσόρισμα του Τζωρτζ Σόρος. Ήδη από το 2013 έσπευσε ν’ αποδεχθεί τις δωρεές πετρελαίου του «φιλανθρώπου» και να διαθέσει στο ίδρυμα του εμβληματικό κτίριο του Δήμου, κοντά στον Σταθμό Λαρίσσης, για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων του.
Στη Θεσσαλονική έχουν ήδη εγκατασταθεί στο «Κέντρο Αλληλεγγύης» του Σόρος δύο ΜΚΟ, η «Άρσις» και η «Πράξις», και δραστηριοποιούνται για την ανάπτυξη ευρύτερου δικτύου.
 
Ο πραγματικός στόχος των «φιλανθρωπικών» δραστηριοτήτων του Τζωρτζ Σόρος είναι γνωστός από πολλές χώρες και δεν πρέπει να υποτιμούνται ή να εξαπατούν στην Ελλάδα
Ο Τζωρτζ Σόρος, παρ’ όλες τις προσπάθειές του να προβληθεί ως «φιλάνθρωπος» με μικρό κλάσμα από τα αστρονομικά κερδοσκοπικά του κέρδη, παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους κερδοσκόπους της διεθνούς χρηματιστικής αγοράς και σκληρός θεωρητικός και πρακτικός προαγωγός της παγκοσμιοποίησης.
Στο πλαίσιο αυτό, μετά τη πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως, ανέλαβε ενεργό ρόλο στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια για την προαγωγή της «δημοκρατίας» και μιας νέας, «νεωτεριστικής», όπως ο ίδιος τη χαρακτηρίζει, διεθνούς οικονομικής τάξεως. Η τελευταία συμπίπτει, προφανώς, με την παγκοσμιοποίηση, την οποία ο Τζωρτζ Σόρος προωθεί και εκμεταλλεύεται αλλά ταυτόχρονα σε ρόλο «φιλοσόφου» της διεθνούς οικονομίας κατακρίνει, υποδεικνύοντας τις αντιφάσεις και τους κινδύνους που αντιπροσωπεύει, εάν δεν ελεγχθεί και ρυθμισθεί εγκαίρως.
Μια από τις μεγαλύτερες «αδυναμίες» του είναι το μεγάλο ενδιαφέρον που επιδεικνύει για τη λαθρομετανάστευση, επικαλούμενος τις δικές του οικογενειακές περιπέτειες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά κυρίως γιατί θεωρεί ότι η «νεωτερίστικη» μετάλλαξη και ο μετασχηματισμός της Ευρώπης συμβαδίζει με την υπέρβαση των εθνικών ταυτοτήτων και την προβολή, ως κοινού παρονομαστή, των «οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Στο σημείο αυτό συναντά τη ριζοσπαστική εκδοχή των Ευρωπαϊστών που δεν βλέπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση ως μια Συμπολιτεία των ιστορικών λαών και εθνών της, αλλά ως μια υπερεθνική υπέρβαση που θα οδηγήσει στο μέλλον σ’ έναν κοινό Ευρωπαϊκό λαό. Το μοντέλο αυτό συμπίπτει «περιέργως» με τους στόχους που προωθεί η παγκοσμιοποίηση, μ’ επίκεντρο τις διεθνοποιημένες χρηματιστικές αγορές, και η γεωπολιτική των ΗΠΑ, που θέλει την Ευρώπη σταθερά συνδεδεμένη με τις ΗΠΑ, σ’ ένα κοινό γεωπολιτικό Ατλαντικό σύνολο υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ.
Η λαθρομετανάστευση θεωρείται αναπόφευκτη με την παγκοσμιοποίηση αλλά και αναγκαία για την εθνική αποδόμηση και «πολυπολιτισμική» μετάλλαξη των εθνικών κρατών, ιδίως αυτών που συνιστούν σκληρά πρότυπα, γιατί συμπίπτει σ’ αυτά η εθνική με τη θρησκευτική ταυτότητα.
Η Ελλάδα, από την άποψη αυτή, κατέχει προνομιακή θέση για την παγκοσμιοποίηση γιατί συνδυάζει ακριβώς το πρότυπο της εθνικής και θρησκευτικής συνοχής και ταυτόχρονα της παρουσίας σε μια ευαίσθητη και στρατηγική περιοχή, στην οποία συντελούνται και επιδιώκονται μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις και σχεδιασμοί.
Η λαθρομετανάστευση, εισάγοντας έναν παράγοντα δημογραφικής αλλαγής, ανοίγει το δρόμο για την προώθηση των ιδεολογημάτων της εθνικής αποδομήσεως, τα οποία η παγκοσμιοποίηση προάγει με τη σημαία του υπερφιλελευθερισμού, ενός μεταλλαγμένου «διεθνισμού» και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
 
Το «φιλανθρωπικό» σχέδιο για τη στέγαση των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα έχει ως στόχο τη μόνιμη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα και την εθνική αποδόμηση και «πολυπολιτισμική» μετάλλαξη της χώρας
Η εγκατάσταση και ανάπτυξη ενός δικτύου του Σόρος στην Ελλάδα δεν πρέπει να εξαπατά σε σχέση με τους πραγματικούς του στόχους. Συνδέεται ευθέως με τρία μεγάλα θέματα, που απασχολούν τη χώρα, και ενδεχομένως με ένα τέταρτο, που είναι ανομολόγητο, αλλά συνδέεται με τη γεωπολιτική θέση της.
Το πρώτο θέμα είναι η προαγόμενη από το Μνημόνιο νέα τάξη πραγμάτων, με πρόσχημα τη «διάσωση» της χώρας και η επιβολή ενός ακραίου νεοφιλελεύθερου προτύπου ως αναγκαίου δήθεν νέου παραγωγικού προτύπου για την ανάπτυξη. Οι δράσεις Σόρος εντάσσονται πλήρως σ’ ένα τέτοιο πρότυπο, που περιθωριοποιεί το ρόλο του κράτους και υποβαθμίζει την εθνική κυριαρχία.
Το δεύτερο θέμα είναι το μέγα πρόβλημα που συνιστά για τη χώρα η λαθρομετανάστευση. Η Ελλάδα, από τη γεωγραφική της θέση αλλά και από την ιδεολογίστικη και ανερμάτιστη πολιτική που ακολούθησαν οι Ελληνικές κυβερνήσεις, αρχής γενομένης από την κυβέρνηση Σημίτη, επέτρεψε τη δημιουργία ενός νέου μεγάλου προβλήματος, ο χειρισμός του οποίου δεν είναι καθόλου εύκολος. Οι δυνάμεις αυτές που υποστηρίζουν την παγκοσμιοποίηση και μια Ευρώπη χωρίς εθνικές ταυτότητες προσβλέπουν στη λαθρομετανάστευση για την προώθηση της εθνικής αποδομήσεως και της «πολυπολιτισμικής» μεταλλάξεως, έστω και αν ο «πολυπολιτισμός» έχει αποκηρυχθεί σήμερα ακόμη και από χώρες που είχαν πρωτοστατήσει σ’ αυτόν, όπως η Αγγλία, η Ολλανδία, η Δανία. Το πρόγραμμα «αλληλεγγύης» του Σόρος για στέγαση των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου αθώο. Αποσκοπεί στη μόνιμη εγκατάστασή τους εδώ και στη δημογραφική αλλαγή. Η πολιτική αυτή βολεύει και όσους θέλουν στην Ευρώπη να καταστήσουν την Ελλάδα ανάχωμα της λαθρομεταναστεύσεως προς τις χώρες τους. Μια τέτοια όμως πολιτική θα ήταν ολέθρια για την Ελλάδα.
Το τρίτο θέμα είναι τα Σκόπια. Ο Τζωρτζ Σόρος υπήρξε στυλοβάτης του κράτους των Σκοπίων και απολογητής της πολιτικής τους. Σήμερα, που επιχειρεί διείσδυση και εγκατάσταση στην Ελλάδα, χαμηλώνει τους τόνους για προφανείς λόγους, όπως παρομοίως χαμηλώνει τους τόνους για το πρόγραμμα στεγάσεως των λαθρομεταναστών. Αυτό δεν σημαίνει ότι το εγκαταλείπει ή αλλάζει τη θέση του για τα Σκόπια. Αντιθέτως, η προώθηση της εθνικής αποδομήσεως της Ελλάδος εξυπηρετεί, μεταξύ άλλων, και τα Σκόπια, όπως επίσης τα εξυπηρετεί η ανάπτυξη της επιρροής του στη Μακεδονία και σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Ο Τζωρτζ Σόρος διαθέτει γι’ αυτό καθόλου υποτιμητέους δικούς του οικονομικούς πόρους, στους οποίους μπορούν να προστεθούν και πόροι όσων άλλων πιστεύουν ότι έχουν λόγους να συνεργήσουν προς την ίδια κατεύθυνση. Για την Άγκυρα, π.χ., το θέμα των λαθρομεταναστών, η πλειοψηφία των οποίων είναι Μουσουλμάνοι, είναι μεγάλο γεωπολιτικό θέμα, γιατί προωθεί την εγκατάσταση Μουσουλμάνων στην Ελλάδα και την αλλαγή των γεωπολιτικών όρων του Ελληνικού χώρου.
Η χρηματοδότηση προσώπων, Δήμων, ΜΚΟ και δικτύων από τις «φιλανθρωπικές»δράσεις του Τζωρτζ Σόρος δεν είναι καθόλου αμελητέο ζήτημα. Έχουμε τα παραδείγματα άλλων χωρών στις οποίες αναπτύχθηκαν τέτοιου είδους δράσεις. Οι μεγάλοι Δήμοι της χώρας θα έπρεπε να δίνουν το καλό παράδειγμα και όχι να γίνονται παραδείγματα προς αποφυγή, ανοίγοντας Κερκόπορτες για ξένες ύποπτες δράσεις και «φιλανθρωπίες» στη χώρα.
 
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 223)