Του Θοδωρή Καλούδη
Ξεκίνησα την επαγγελματική δημοσιογραφία στην ΑΥΓΗ. Ευτύχησα να έχω διευθυντή τον Λεωνίδα Κύρκο, διευθυντή Σύνταξης τον Βασίλη Κωνσταντινίδη και προϊστάμενο του πολιτικού ρεπορτάζ τον Σοφιανό Χρυσοστομίδη. Στην ΑΥΓΗ εκείνης της εποχής που, θυμίζω ήταν το επίσημο όργανο του “ΚΚΕ Εσωτερικού”, γαλουχήθηκε μια νέα γενιά δημοσιογράφων, είτε ξεκίνησαν ως κομματικά στελέχη είτε -όπως εγώ- ως ανεξάρτητοι επαγγελματίες. ´Ολοι μας όμως μάθαμε στην ΑΥΓΗ – ναι, στο κομματικό αυτό όργανο!- ότι η δημοσιογραφία διαφέρει από την πολιτική και κομματική σκοπιμότητα – και πάντως ότι η εφημερίδα έχει τη δική της ταυτότητα και το δικό της ήθος που οφείλουμε να υπηρετούμε με σεβασμό. Ο Σοφιανός Χρυσοστομίδης ήταν ο φύλακας άγγελος αυτής της αρχής.
Τα γράφω αυτά γιατί παρακολουθώ με θλίψη την κατρακύλα αυτού του ιστορικού φύλλου. Τα λιβελογραφήματα αντικαθιστούν τη δημοσιογραφία και οι σκοπιμότητες οδηγούν σε ανήθικες επιθέσεις και στοχοποιήσεις όσων δεν είναι αρεστοί στο κόμμα. Και δεν στοχοποιούνται μόνο οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Απειλούνται δημοσιογράφοι γιατί έχουν άλλη αντίληψη για τις εξελίξεις, καλή ή κακή, από τα στρατευμένα στελέχη της ΑΥΓΗΣ. Η αθλιότητα ορισμένων κειμένων ξαφνιάζει, όχι για τη σκοπιμότητά τους , αλλά για το νέο ήθος ενός επίδοξου ρεύματος εξουσίας. Ζούμε ένα νέο “επαναστατικό ρεαλισμό” που θα τον ζήλευαν οι πιό σκληροί εκφραστές της σταλινικής περιόδου. ´Οσοι δημοσιογράφοι δεν είναι αρεστοί στο σύστημα εξουσίας που εκπροσωπεί η ΑΥΓΗ λοιδορούνται και εκβιάζονται, όπως και τα Μέσα όπου εργάζονται. Και αν παραιτηθουν (συνήθως για άλλους λόγους) οι “κουκουλοφόροι” επιχαίρουν: “Εμείς τους φάγαμε, όπως θα φάμε και όσους δεν συμμορφώνονται…”
Πρόσφατη εκτροπή της ΑΥΓΗΣ, η επίθεση που δέχτηκαν επώνυμοι δημοσιογράφοι του MEGA, των οποίων η επαγγελματική υπόσταση, αλλά και η ζωή, καθώς κυκλοφορούν πολλοί ανεγκέφαλοι, στοχοποιούνται επικίνδυνα.
Αγαπητοί φίλοι, στο σημείωμα αυτό αναδημοσιεύω και συνυπογράφω το άρθρο του Χρήστου Ράπτη στο www.iefimerida.gr για το θέμα. Κρατάω και τον τίτλο του, που τον θεωρώ ότι αντιπροσωπεύει πλήρως την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ΑΥΓΗ:
ΓΙΑΤΙ Η “ΑΥΓΗ” ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΡΥΣΗ
Του Χρήστου Ραπτη
“Διάβασα με μεγάλη έκπληξη -και, ομολογώ, με μια κάποια ανατριχίλα- το χθεσινό άρθρο της «Αυγής» που πανηγύριζε για την απομάκρυνση του Παναγιωτόπουλου από το κανάλι των εκδοτών, την αποχώρηση της Τρέμη την άνοιξη από το δελτίο του Μega, εκτοξεύοντας τις γνωστές απειλές προς τον Πρετεντέρη. Κι αν αποφάσισα να γράψω αυτό το σημείωμα, είναι γιατί -όπως πολλοί άλλοι συνάδελφοι- ξεκίνησα τη δουλειά από την «Αυγή» και κρατώ μια πολύ ζεστή ανάμνηση από αυτήν την εφημερίδα, που υπήρξε μεγάλο φυτώριο γραφιάδων του ελληνικού Τύπου (αλλά και γραφειοκρατών της διαπλοκής).
Στα χρόνια τα δικά μου, η «Αυγή» ευτύχησε να έχει διευθυντές σαν τον Χρυσοστομίδη και τον Γιάνναρο, που ήξεραν να χαλιναγωγούν τα πάθη της νεότητας, χωρίς να προκαλεί το γράψιμο χασμουρητά. Χωρίς οι αντιπαραθέσεις, όσο σκληρές κι αν ήταν, να βγάζουν μισαλλοδοξία, να πληγώνουν ή να τρομοκρατούν. Αργότερα, διαβάζοντας με μανία ξένες εφημερίδες, κατάλαβα πώς μπορείς να αποδομήσεις έναν «αντίπαλο» χωρίς να τον βρίσεις ή να τον απειλήσεις. Τα μεγαλύτερα «χειρουργεία» έγιναν με τις πιο «ανώδυνες» λέξεις…
Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, ομολογώ ότι στα τριάντα τόσα χρόνια που γράφω στις εφημερίδες έχω γράψει πολλές μαλακίες που πλήγωσαν και αδίκησαν ανθρώπους και δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχθώ -τώρα που αγγίζω την τρίτη ηλικία- ότι αν με γνώριζα στα τριάντα μπορεί και να μη μου μίλαγα. Όπως όλοι οι νέοι, πίστεψα κάποτε κι εγώ, σαν τον γνωστό ήρωα του Μοπασάν, ότι αρκούν πενήντα λέξεις για να γαμήσεις τον κόσμο.
Μεγαλώνοντας, έμαθα ότι στις δημοκρατικές κοινότητες δεν υπάρχουν εχθροί, αλλά ανταγωνιστές, ότι στις αντιπαραθέσεις υπάρχουν κανόνες και όρια και ότι όταν ο άλλος είναι πεσμένος δεν τον πυροβολείς στο κεφάλι. Με δυο λόγια, έμαθα ότι τα καλύτερα κείμενα γράφονται από «εντομολόγους» και όχι από λιβελογράφους. Κοινώς, μπορεί να μη γουστάρεις τον Πρετεντέρη, την Τρέμη ή τον Άδωνη, αλλά δεν μπορείς ούτε να τους απειλείς, ούτε να τους στοχοποιείς. Ακόμα και αν αυτό σου φέρνει ψήφους.
Πολύ φοβάμαι ότι η κρίση φέρνει στις πολιτικές και τις κοινοτικές αντιπαραθέσεις έναν ολοκληρωτισμό που στο τέλος θα τον πληρώσουμε όλοι ακριβά, ακόμα και αυτοί που σήμερα μοιάζουν να «γλεντούν» τα δημόσια λιντσαρίσματα ή εκείνοι που νομίζουν ότι απελευθερώνουν την κοινωνία από τους εχθρούς του λαού.
Φοβάμαι περισσότερο την άγνοια κινδύνου που επιδεικνύει η ηγεσία της Αριστεράς, που ενθαρρύνει τη μισαλλοδοξία, όπως με φοβίζει ο κυνισμός της (υποτιθέμενης) άρχουσας τάξης που δεν αποδέχεται την αυτονομία της πολιτικής και κάνει πως δεν βλέπει το φάντασμα μιας πρωτόγονης ολιγαρχίας να απειλεί τη δημοκρατία. Οι ψηφιακοί στρατοί μπορούν εύκολα να αλλάξουν στρατόπεδα και στόχο. Οι ψηφιακοί πόλεμοι μπορούν εύκολα να γίνουν υβριδικοί και να φέρουν χειρότερα δεινά από αυτά που υποτίθεται ότι θέλουν να πολεμήσουν.
Πώς το είπε ο D.H. Lawrence: Ωραίες οι επαναστάσεις, αλλά μετά πώς μαζεύεις τα κουμπούρια;”
Πηγή:7 IMERES.GR
Σχόλιο Φίλων Σοσιαλιστικού Κόμματος : Η ΑΡΧΟΥΣΑ ΤΑΞΗ ,ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΤΗΣ KAI TO MNHMONIAKO ΜΠΛΟΚ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ .
ΩΣΤΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ Η ΑΥΓΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ ΕΙΔΙΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΩΝ .
ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΗΔΗ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΟ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ ΠΟΥ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο είναι ανοιχτό σε οποιονδήποτε σχολιασμό, αρκεί να μην είναι απρεπής. Τα αισχρόλογα θα διαγράφονται άμεσα.