Αρετή Κοκκινάκη- Τζιγκουνάκη"Mα η Νατάσα με πήγε στο ΚΚΕ!"

'Ηταν Οκτώβρης 1994, μεγάλες και καταστροφικές βροχες στην Αθήνα, τραγικός ο απολογισμός 17 νεκροί από την κακοκαιρία στην Αθήνα. Μεγάλες και οι καταστροφές στα κεντρικά γραφεία του ΚΚΕ στο Περισσό.Εκείνη την εποχή μια αείμνηστη θεία μου ονόματι Αρετή Κοκκινάκη- Τζιγκουνάκη αγωνίστρια του ΕΑΜ
 ( την είχε βγάλει στο βουνό ο πατέρας μου Ζαχαρίας Τζιγκουνάκης από τα πρωτοπαλήκαρα του Καπετάνιου του ΕΛΑΣ Αποκορρώνου Μιχελογιάννη) ειχε μάθει ότι η φωτογρφία της κοσμούσε τα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό! 

Αν και είχε παρακαλέσει πολλούς συγκενείς και φίλους "να την πάνε στο ΚΚΕ", όπως έλεγε,"κανένας δεν της έκανε το χατήρι!". Τον Αύγουστο του 1994 που ήμασταν με την αείμνηστη γυναίκα μου Νατάσα Λυραντζάκη στη Κρήτη μάς το λέει και εμάς"μην στενοχωριέσαι θεία εμείς θα σε πάμε στο ΚΚΕ" της απαντά αμέσως η Νατάσα. Πράγματι μόλις μαθαίνουμε ότι θα ερχόταν στην Αθήνα η θεία Αρετή με βάζει η Νατάσα και παίρνω τηλέφωνο στα γραφεία του ΚΚΕ. Μάς κανονίζουν την επίσκεψη για μέσα Νοεμβρίου παρά τις καταστροφές από την κακοκαιρία. 
Την ημέρα της επίσκεψης θυμάμαι είχα πρωινή υπηρεσία, μόλις σχόλασα και μετά από μια μικρή μεσημβρινή ξεκούραση, παίρνουμε το δρόμο μαζί με τη θεία μου για το Περισσό. Μεγάλη ήταν θυμάμαι η υπερηφάνεια της το όνειρο της θα γινόταν επιτέλους πραγματικότητα! Φθάνουμε στον Περισσό, και αυτό που έζησα δεν υπάρχουν εύκολα λόγια για να το περιγράψω....
Μετά τους τυπικούς ελέγχους μπαίνουμε στα γραφεία όπου μάς περιμέναν μέλη της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Η θεία μου μόλις είδε τη φωτογραφία της ήταν έτοιμη να καταρρεύσει από τη συγκίνηση! Γίνεται μια μικρή τιμητική εκδήλωση υποδοχής και εν συνεχεία μάς ξεναγούν στο κτίριο. Ένοιωσα προσωπικά δέος μπαίνοντας στη κεντρική κόκκινη αμφιθεατρική αίθουσα. Ένοιωσα διπλό δέος αμέσως μετά βλέποντας σε μια μεριά δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες του ΚΚΕ να προσπάθούν να διασώσουν από την καταστροφή τα βιβλιάρια των αγωνιστών του ΕΛΑΣ και τα άλλα αρχεία της μεγάλης ιστορικής κληρονομιάς του ΚΚΕ! Φύγαμε γεμάτοι συγκίνηση και σκέψεις από αυτή την επίσκεψη στο ΚΚΕ! Η θεία μου πιστεύω ότι εκείνη τη μέρα έννοιωσε πάλι 20 χρονών! Μετά από λίγες μέρες έφυγε για την Κρήτη. Δεν πέρασε πολύς καιρός και ένα μεγάλο πακέτο με ειδοποίησαν ότι μάς περίμενε στο ταχυδρομείο Αργυρούπολης. Πάω το παίρνω και ανοίγοντας το ¨πάθαμε τη πλάκα μας¨ και εγώ και η Νατάσα, ήταν γεμάτο κρητικά καλούδια! Ανάμεσα τους ξεχώριζε ένα χρυσοκεντημένο τραπεζομάντηλο ανεκτίμητης αξίας, και μια ευχαριστήρια κάρτα από τη θεία μου!!! Η αδελφή μου βλέποντας το τραπεζομάντηλο το θαύμασε και ζήτησε από τη θεία μου να της φτιάξει και αυτής ένα.
Η απαντηση της θείας μου τα λέει όλα ¨Κοστίζει ακριβά¨απάντησε η θεία μου! Η αδελφή μου ανταπαντά "Μα της Νατάσας της το δώρισες θεία" Και η ανταπάντηση της θείας Αρετής:" Mα η Νατάσα με πήγε στο ΚΚΕ!!!