Η ενότητα

του Γεωργίου Λεονταρίτη

Θα το πούμε καθαρά: Ο μόνος που δίνει τεκμηριωμένες απαντήσεις για το πώς θα βγούμε από τη γερμανοευρωπαϊκή κατοχή είναι ο έγκριτος οικο-νομολόγος κ. Δημήτρης Καζάκης. Για μίαν ακόμη φορά, σε συνέντευξή του στο κανάλι Kontra, στην εκπομπή του Αιμίλιου Λιάτσου, ο κ. Καζάκης ανέλυσε πλήρως όσα κρύβουν οι μνημονιακοί προσκυνημένοι.

Διέλυσε όλη την ανίερη προπαγάνδα ότι δήθεν θα καταστραφούμε εάν φύγουμε από το ευρώ. Περιέγραψε με σαφήνεια τους στόχους του Βερολίνου αλλά και των Αμερικανών, που στοχεύουν στην πλήρη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, και φώτισε όχι μόνο τα οικονομικά αλλά και τα γεωπολιτικά σχέδιά τους. Διευκρίνισε ότι τα λεγόμενα για διπλό νόμισμα αποτελούν καταστροφή και τόνισε ότι η επιστροφή σε ΕΘΝΙΚΟ νόμισμα όχι μόνο δεν θα έχει συνέπειες αλλά και θα μας απελευθερώσει από τα δεσμά της αποικιοκρατικής δουλείας.

Οι διάφοροι πολιτικάντηδες ευρωλάγνοι μέσα στη Βουλή, εάν δεν γνωρίζουν αυτήν την αλήθεια, είναι ανίκανοι και άχρηστοι για τον ρόλο τους. Εάν τη γνωρίζουν και την αποκρύπτουν, διαπράττουν εθνική προδοσία. Και στις δύο περιπτώσεις οι άνθρωποι αυτοί είναι επικίνδυνοι και οι πολίτες οφείλουν να τους γυρίσουν τα νώτα. Ο κ. Καζάκης με το κίνημά του, το ΕΠΑΜ, εκφράζει την ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ Αριστερά και όχι την εθνομηδενιστική του ΣΥΡΙΖΑ, που καπηλεύεται ιδέες στις οποίες ποτέ δεν πίστεψε. Με τον ανασχηματισμό ο Τσίπρας έφερε στο προσκήνιο αμερικανοκατευθυνόμενους συνεργάτες του, σε.... μια ακόμη προσπάθεια αυτός ο κυβερνητικός θίασος να ξεγελάσει τους ψηφοφόρους, να εξυπηρετήσει τα ξένα συμφέροντα, ώστε να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία. Μάταιος κόπος! Μέχρι την άνοιξη το θλιβερό αυτό σουρεαλιστικό κατασκεύασμα θα έχει γκρεμισθεί κάτω από τις κατάρες των εξαθλιωμένων πολιτών.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Παν. Λαφαζάνης, εάν θέλουν να συμβάλουν στη μεγάλη προσπάθεια να σπάσουμε τις ευρωγερμανικές αλυσίδες, θα πρέπει να αφήσουν κατά μέρος εγωιστικές αντιλήψεις και να πλαισιώσουν τον κ. Καζάκη, για να υλοποιηθεί το ευρύ Λαϊκό Μέτωπο, που μπορεί να φέρει την ανατροπή. Και τότε, Τσίπρας, Μητσοτάκης και τα άλλα μνημονιακά κομματίδια θα σαρωθούν.

Αν ανατρέξουμε στην παγκόσμια Ιστορία, θα δούμε ότι η μέθοδος του καπιταλισμού, όπως εκφράζεται μέσα από το ασύδοτο τραπεζικό κεφάλαιο, δεν έχει αλλάξει στην πορεία του χρόνου. Στα 1917, γιατί έγινε και γιατί πολεμήθηκε λυσσωδώς η σοβιετική επανάσταση; Αφήνουμε στην άκρη πρόσωπα και τα τρωτά του κομμουνισμού και κοιτάμε την ουσία των γεγονότων. Εμπνευστής του εμφυλίου πολέμου στη Ρωσία και της ξένης ένοπλης επέμβασης ήταν η διεθνής αντίδραση, με καθοδηγητικό πυρήνα την Αγγλία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Συσπειρώθηκαν, δηλαδή, όλες οι καπιταλιστικές χώρες του κόσμου σε ένα ενιαίο μέτωπο εναντίον του σοσιαλισμού, που τότε για πρώτη φορά ύψωνε ανάστημα. Στη σύγκρουση αυτή κρινόταν η σχέση μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, μεταξύ καταπιεζομένων και καταπιεστών (το ίδιο δεν γίνεται και σήμερα;). Τα τραστ και τα μονοπώλια, με τις εθνικοποιήσεις, στερήθηκαν τα εργοστάσια, τις επενδύσεις, τα προνόμιά τους. Ένα άλλο μέτρο της σοβιετικής εξουσίας το οποίο πρέπει να μας γίνει σήμερα παράδειγμα ήταν η ΜΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ και των υποχρεώσεων που είχαν αναλάβει οι κυβερνήσεις της προεπαναστατικής Ρωσίας. Η οικονομική διείσδυση του ξένου κεφαλαίου στην οικονομία της Ρωσίας είχε αποτέλεσμα την οικονομική εξάρτηση της χώρας.

Σήμερα, είμαστε υπόδουλοι διότι έχουμε πλήρη αποικιοκρατική εξάρτηση από τις Βρυξέλλες και από το ευρώ. Πολλοί μας ρωτούν: Μα, είναι δυνατή η αντιμνημονιακή συσπείρωση κομμάτων και προσώπων που έχουν –έστω και περιορισμένες– διαφορές αντιλήψεων και θέσεων; Αυτό, π.χ., συμβαίνει μεταξύ πολύ αξιόλογων ανθρώπων, όπως είναι ο Καζάκης, η Κωνσταντοπούλου ή ο Λαφαζάνης. Κι ακόμα, γιατί όχι, και κάποιων αντιμνημονιακών Δεξιών; Ασφαλώς κάθε κόμμα έχει μια ολοκληρωμένη αντίληψη της εξελίξεως. Ένα «μέγιστον πρόγραμμα». Εάν σε αυτό δεν διέφεραν από τα άλλα, δεν θα είχαν λόγο να υπάρχουν. Σίγουρα υφίστανται διαφορές. Αλλά, όταν προβάλλει μια εθνική ανάγκη, επιβάλλεται η δυνατότητα συσπειρώσεως σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα, και κανέναν αντιμνημονιακό δεν μπορούμε να αποκλείσουμε. Μακάρι να άκουγε αυτήν τη φωνή και το ΚΚΕ.

Όσοι διακηρύσσουν ότι πρέπει να αποκατασταθεί στον τόπο μας η εθνική ανεξαρτησία ξέρουν καλά ότι, εάν δεν επιτευχθεί η ενότητα των αντιμνημονιακών δυνάμεων, η κυβέρνηση θα βρίσκεται στα χέρια των «χαμάληδων» των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Είτε θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ είτε η Νέα Δημοκρατία, με τα κομματίδια που εύκολα γίνονται δορυφόροι τους. Η αντιμνημονιακή συνέπεια επιβάλλει τη χρησιμοποίηση των εκάστοτε κατάλληλων μέσων για την επιτυχία του σκοπού, δηλαδή την έξοδό μας από το γερμανοευρωπαϊκό γκέτο. Ο Σαίξπηρ έλεγε στο έργο του «Ιούλιος Καίσαρ»: «Δεν φταίει το άστρο μας, φίλε Βρούτε, που είμαστε δούλοι. Είναι δικό μας το λάθος…». Είναι δικό μας το λάθος αν δεν μπορούμε να ενωθούμε και παραμένουμε δούλοι.

Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου τόνιζε κάποτε: «Εκείνο που λείπει από τη σύγχρονη Ελλάδα δεν είναι ούτε το τάλαντο, ούτε οι γνώσεις, ούτε η γενναιότητα, αλλά η ΣΚΕΨΗ…». Η βασική μας αδυναμία τότε, αλλά πολύ περισσότερο σήμερα. Οι δικοί μας δεν σκέφτονται ότι Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ αποτελούν ενιαίο γεωπολιτικό σύνολο. Όπως έγραψε και ο πρέσβης κ. Περικλής Νεάρχου, οι δύο αυτοί γεωπολιτικοί ατλαντικοί πυλώνες έγιναν το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε η νέα γεωπολιτική τάξη, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, με την ένταξη στους δύο αυτούς Οργανισμούς των πρώην ανατολικών χωρών, από τη Βαλτική έως τα Βαλκάνια. Η αποχώρηση της Αγγλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η πρώτη διάσπαση του συνόλου αυτού. Αυτόν τον δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσουν Ελλάδα και Ιταλία για να γκρεμιστεί το ευρώ και να υπάρξουν ρήγματα στη νέα αυτή γεωπολιτική «τάξη», ή μάλλον αταξία. Κι ακόμα πρέπει να σκεφθούμε ότι η εκλογή Τραμπ μπορεί να έχει το καλό ότι θα χτυπηθεί ο ισλαμικός κίνδυνος, τον οποίο οι εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ θεσμοθετούν με εγκληματική νοοτροπία στη χώρα μας.

Πρέπει να παλέψουμε για να φύγουμε από το ευρωπαϊκό γκέτο. Ο Μπρεχτ έλεγε: «Άκου, λοιπόν: Είτε φταις είτε όχι, σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις…». Αν δεν παλέψουμε, οι «εταίροι» και τα μίσθαρνα όργανά τους θα μας πεθάνουν. Ο λαός απαιτεί ΕΞΕΓΕΡΣΗ. Ο Δημήτρης Γληνός στο περίφημο κείμενό του «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» εσήμαινε προσκλητήριο: «Ο λαός αναζητεί τους αρχηγούς του. Όσοι είναι κλητοί και εκλεχτοί ας ακούσουν τη φωνή του και ας τρέξουν στο πλευρό του…». Η φωνή του Γληνού από τα βάθη της Ιστορίας σαλπίζει πάλι προσκλητήριο. Αρχηγούς αναζητούμε. Πού να βρίσκονται, άραγε; Ακούει κανείς «εκλεκτός» τη φωνή του εξαθλιωμένου και απελπισμένου λαού; Ο κ. Καζάκης ανταποκρίθηκε θετικά στο κάλεσμα. Ας τον ακολουθήσουν κι άλλοι κι ας τον πλαισιώσουν. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και η στρατιά των ανέργων δεν μπορούν να περιμένουν. Η υπομονή εξαντλήθηκε. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ξεπούλησε τα πάντα και ο Κυριάκος περιμένει να συμπληρώσει την καταστροφή, χάριν των Ευρωπαίων.

Το πολύ ενδιαφέρον περιοδικό πολιτικού διαλόγου «Τετράδια», που εκδίδει ο κ. Λουκάς Αξελός με ένα εκλεκτό επιτελείο συνεργατών, στο 66ο τεύχος έχει ένα αφιέρωμα με τον γενικό τίτλο: «Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς προσωπείο». Συνιστώ σε όλους να το διαβάσουν. Μέσα εκεί βλέπουμε τη ρεαλιστική προειδοποίηση που διετύπωσε ο κ. Αξελός στον Τσίπρα στα τέλη του 2013. Του είπε: «Το Βερολίνο είναι και θα είναι αμείλικτο στην εφαρμογή των κεντρικών του στοχεύσεων. Δεν σκοπεύει να αφήσει στην Αριστερά να του ξηλώσει το πουλόβερ της ευρωπαϊκής του πολιτικής και θα αντιδράσει κλείνοντας τη στρόφιγγα παροχής ρευστού, βυσσοδομώντας πολιτικά και ενεργοποιώντας, με κάθε τρόπο και μέσο, εσωτερικές δυνάμεις που εκφράζουν το στρατόπεδο της εθελοδουλίας…». Ο Τσίπρας, αντί να προβληματισθεί από τα σοφά λόγια του κ. Αξελού, έγινε ο ίδιος εθελόδουλος. Γι’ αυτό και ο λαός ζητάει επανάσταση. Όπως έλεγε ο Ρήγας Βελεστινλής: «Όταν η Διοίκησις βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού, το να κάμει ο λαός επανάστασιν είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του…».

«Παρόν»