Του Κ. Κυριακόπουλου
Το φαγητό ξαναζεσταίνεται. Για την ακρίβεια επαναθερμαίνεται το επικοινωνιακό πακέτο που γι’ ακόμη μία φορά προσβλέπει στο μαζικό αποπροσανατολισμό και στη μετατόπιση του ενδιαφέροντος σε τριτοκλασάτη ατζέντα τακτικής διαχείρισης...
Προκειμένου να αποκρυβεί αυτή τη φορά, όχι απλώς η στρατηγική γύμνια, αλλά η απόλυτη ενσωμάτωση επιλογών με στρατηγική διάσταση, σε σχεδιασμούς που υπαγορεύονται έξωθεν και υπηρετούν επιδιώξεις που αντιστρατεύονται ακόμη και αυτή την υπόσταση της χώρας.
Η φαρσοκωμωδία της υποτιθέμενης αξιολόγησης, διατηρείται τεχνητά στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, όχι μονάχα για να πλασαριστούν ως «σθεναρή διαπραγμάτευση» τα επικοινωνιακά τσαλίμια ενός πολιτικού προσωπικού που παραδέρνει στη δουλοπρέπεια δεμένο πισθάγκωνα με τις ίδιες του τις υπογραφές, αλλά κυρίως για να περάσουν σε δεύτερο πλάνο οι δρομολογούμενες πλέον επικίνδυνες εξελίξεις, ως φυσική συνέπεια μιας ολέθριας διαχείρισης στην κεντρική ατζέντα των εθνικών μας θεμάτων.
Οι υποτιθέμενες «αντιστάσεις» αναφορικά με τα εργασιακά, τις ομαδικές απολύσεις και την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλούν, αφού πέρα από... την τακτικίστικη διόγκωσή τους, θα αποδειχτούν εν τέλει χάρτινα αναχώματα που θα καταρρεύσουν με πάταγο μόλις βρεθούν αντιμέτωπα με τον πρώτο ταμειακό εκβιασμό που θα ασκηθεί.
Στο επικοινωνιακό μέτωπο του χρέους, κανείς δεν επιτρέπει σ αυτούς που γονάτισαν αποδεχόμενοι την παντοδυναμία των «δανειστών» να πάρουν ανάσα. Το επικοινωνιακό storyτο οποίο τα κυβερνητικά επιτελεία επιχειρούν να αναβαθμίσουν σε success, αποδομείται συστηματικά από τους κορυφαίους των «εταίρων», οι οποίοι αναμασώντας τη μεγαλόκαρδη παραχώρηση για «περαιτέρω βελτίωση των όρων αποπληρωμής», προϊδεάζουν πως στην κυβέρνηση θα εκχωρηθεί ένα επικοινωνιακό ξεροκόμματο, με τίμημα την επιμήκυνση των συμβολαίων καταδυνάστευσης της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της.
Με το υπουργικό συμβούλιο λοιπόν να έχει εισέλθει στο σύνολό του για πολλοστή φορά στο τούνελ του συλλογικού του κατεξευτελισμού -το οποίο είθισται να αποκαλείται «επαναδιαπραγμάτευση για κλείσιμο της αξιολόγησης»- ο πρωθυπουργός της χώρας σύρεται μοναχικός και άβουλος στην προσωπική του τραγωδία συμπαρασύροντας και τη χώρα σ έναν επικίνδυνο κατήφορο, που είναι απόρροια των προσωπικών του ανεπίτρεπτων υποχωρήσεων και συμβιβασμών.
Στο Κυπριακό, στο οποίο μοιραία συμπυκνώνεται η συνολική κατάρρευση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, η διαχείριση υπήρξε ολέθρια.
Το πρώτο μοιραίο λάθος, είναι η τεχνική αποσύνδεση της έκβασής των διαπραγματεύσεων Αναστασιάδη - Άκιντζι, από τη συνολική εθνική ατζέντα. Οι ιδεοληπτικοί του ανανισμού, επιμένουν να προσπερνούν με τρόπο προκλητικό, την αλληλοσύνδεση του Κυπριακού με την επόμενη μέρα στο Αιγαίο και στη Θράκη.
Και ενώ καθημερινά αναδεικνύεται πως η τουρκοκυπριακή «ηγεσία» τελεί και συμπεριφέρεται υπό την απόλυτη κηδεμονία της τουρκικής στρατηγικής, η ελληνική εξωτερική πολιτική, όχι μονάχα απεμπόλησε στην πράξη τις προηγούμενες αποφάσεις του ΟΗΕ για την Κύπρο, αλλά επιμένει να αντιμετωπίζει τις εξελίξεις αποκομμένες και έξω από κάθε εθνικό σχεδιασμό, αρνούμενη να προσδιορίσει αδιαπραγμάτευτα όρια, πέραν των οποίων δεν είναι διατεθειμένη να συγκατανεύσει.
Το δεύτερο μοιραίο λάθος, είναι η προσωπική εμπλοκή του Έλληνα πρωθυπουργού σε μια επικίνδυνη παρασκηνιακή διαχείριση που νομιμοποιεί τετελεσμένα, και τον ενσωματώνει -και μέσω αυτού ενσωματώνει και τη χώρα- ως μέρος όχι απλά του προβλήματος, αλλά ως μέρος της κακής του λύσης.
Η προσωπική τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ερντογάν, μεσούσης της συνάντησης Αναστασιάδη - Άκιντζι και στον απόηχο των νέων προκλητικών του δηλώσεων αναφορικά με τη συνθήκη της Λωζάννης, στην επιεικέστερη των περιπτώσεων δε συνιστά μονάχα πράξη νομιμοποίησης μιας πράξης που ισοδυναμεί με γεωπολιτική αλητεία από τη μεριά της Τουρκίας και η οποία στρέφεται ευθέως σε βάρος της χώρας μας με ευθεία στόχευση στην εδαφική της ακεραιότητα, αλλά συνιστά επιπροσθέτως και πράξη αποδοχής του δικαιώματος του Ερντογάν, να πατρονάρει -ως υπέρτατος άρχων- τα τεκταινόμενα στις διαπραγματεύσεις.
Πρόκειται για εξέλιξη τραγική… Για εξέλιξη που τροφοδότησε και την αγανάκτηση ακόμη και αυτού του Νίκου Κοτζιά, που αν και πολλαπλά υπεύθυνος για ολέθρια και αμφιλεγόμενη διαχείριση στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, διείδε στους χειρισμούς του πρωθυπουργού, την τραγική όσο και ανεπίτρεπτη εμπλοκή του στην πιο κρίσιμη φάση των εξελίξεων.
Και ο στρατηγικός κατήφορος μιας κυβέρνησης που δείχνει να μη διαθέτει ούτε το στοιχειώδες εθνικό έρμα, συνεχίζεται αυτή τη φορά με θέατρο τη Θράκη.
Αυτός ο επικίνδυνος πρωθυπουργός, όταν επιτέλους αποφάσισε να θυμηθεί για δεύτερη πως σ αυτό τον τόπο υπάρχει και η Θράκη (την πρώτη φορά ήταν όταν έπρεπε να απορρίψει από τα ψηφοδέλτια του κόμματός του τη Σαμπιχά υπό τις ευλογίες του δικού του ανθρώπου -του κ. Χριστόπουλου ο οποίος εκλαμβάνει τη θρησκευτική μειονότητα στη Θράκη ως «ατόφιο τουρκικό πράγμα»), τη θυμήθηκε για να την επισκεφτεί ως ατζέντης ισχυρών συμφερόντων- δηλαδή του κονσόρτσιουμ των αγωγών, και αρκέστηκε να πετάξει στους Έλληνες Πομάκους ένα ξεροκόμματο δωρεάν τηλεοπτικής πρόσβασης, και όλα έμειναν εκεί.
Πρόκειται ωστόσο για κινήσεις, που δεν αντιπαλεύουν στη βάση του και ως εκ τούτου δεν αντιμετωπίζουν στοχευμένα και ουσιαστικά τον Αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό και την αλυτρωτική ρητορική με αφορμή το «Τσάμικο».
Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας, προφανώς και θα έκαναν το καθήκον τους δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, και περί αυτού δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη.
Η στρατηγική των αντιπάλων ωστόσο, δεν αποκαθηλώνεται με αποσπασματικές κινήσεις εντυπωσιασμού, αλλά με στοχευμένες δράσεις στη βάση ενός σχεδίου πολυεπίπεδου στην πολιτική ρητορική, στη διπλωματική διαχείριση, και στην επιχειρησιακή προετοιμασία, διότι μόνο στη βάση ενός τέτοιου σχεδίου μπορεί να λειτουργήσει η αποτρεπτική δυναμική.
Είναι όλα τούτα δηλαδή τα οποία ΔΕΝ διαθέτει το πολιτικό προσωπικό των δοσατζήδων, και τα οποία στο σύνολό τους αποκαλύπτουν, όχι μονάχα την καθολική ανεπάρκεια όλων αυτών που νέμονται την πολιτική εξουσία στον τόπο, αλλά κυρίως καταδεικνύουν πως ο τόπος μπαίνει σταδιακά σε σοβαρές γεωπολιτικές περιπέτειες, που αν δεν ανακοπούν, οι επιπτώσεις τους θα είναι μη αναστρέψιμες.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες επομένως και με δεδομένα τα όσα τραγικά δείχνουν να προδιαγράφονται, είναι φανερό πως η ανατροπή αυτού του πολιτικού προσωπικού, σε συνδυασμό με τη συνολικότερη πολιτική ανατροπή που θα αποκαθηλώσει το κατοχικό κεκτημένο, μέσα από την ανάδειξη μιας Δημοκρατικής - Πατριωτικής Εξουσίας, αναγορεύεται σε ζήτημα ύψιστης εθνικής προτεραιότητας, το οποίο εν πολλοίς είναι συνυφασμένο με την ίδια τη βιωσιμότητα της χώρας, μέσα στο διακεκαυμένο γεωπολιτικό περιβάλλον που απειλεί να την καταπιεί.
Ο Κυριάκος Κυριακόπουλος είναι μέλος της γραμματείας πολιτικού σχεδιασμού του Ε.ΠΑ.Μ.
Το φαγητό ξαναζεσταίνεται. Για την ακρίβεια επαναθερμαίνεται το επικοινωνιακό πακέτο που γι’ ακόμη μία φορά προσβλέπει στο μαζικό αποπροσανατολισμό και στη μετατόπιση του ενδιαφέροντος σε τριτοκλασάτη ατζέντα τακτικής διαχείρισης...
Προκειμένου να αποκρυβεί αυτή τη φορά, όχι απλώς η στρατηγική γύμνια, αλλά η απόλυτη ενσωμάτωση επιλογών με στρατηγική διάσταση, σε σχεδιασμούς που υπαγορεύονται έξωθεν και υπηρετούν επιδιώξεις που αντιστρατεύονται ακόμη και αυτή την υπόσταση της χώρας.
Η φαρσοκωμωδία της υποτιθέμενης αξιολόγησης, διατηρείται τεχνητά στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, όχι μονάχα για να πλασαριστούν ως «σθεναρή διαπραγμάτευση» τα επικοινωνιακά τσαλίμια ενός πολιτικού προσωπικού που παραδέρνει στη δουλοπρέπεια δεμένο πισθάγκωνα με τις ίδιες του τις υπογραφές, αλλά κυρίως για να περάσουν σε δεύτερο πλάνο οι δρομολογούμενες πλέον επικίνδυνες εξελίξεις, ως φυσική συνέπεια μιας ολέθριας διαχείρισης στην κεντρική ατζέντα των εθνικών μας θεμάτων.
Οι υποτιθέμενες «αντιστάσεις» αναφορικά με τα εργασιακά, τις ομαδικές απολύσεις και την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλούν, αφού πέρα από... την τακτικίστικη διόγκωσή τους, θα αποδειχτούν εν τέλει χάρτινα αναχώματα που θα καταρρεύσουν με πάταγο μόλις βρεθούν αντιμέτωπα με τον πρώτο ταμειακό εκβιασμό που θα ασκηθεί.
Στο επικοινωνιακό μέτωπο του χρέους, κανείς δεν επιτρέπει σ αυτούς που γονάτισαν αποδεχόμενοι την παντοδυναμία των «δανειστών» να πάρουν ανάσα. Το επικοινωνιακό storyτο οποίο τα κυβερνητικά επιτελεία επιχειρούν να αναβαθμίσουν σε success, αποδομείται συστηματικά από τους κορυφαίους των «εταίρων», οι οποίοι αναμασώντας τη μεγαλόκαρδη παραχώρηση για «περαιτέρω βελτίωση των όρων αποπληρωμής», προϊδεάζουν πως στην κυβέρνηση θα εκχωρηθεί ένα επικοινωνιακό ξεροκόμματο, με τίμημα την επιμήκυνση των συμβολαίων καταδυνάστευσης της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της.
Με το υπουργικό συμβούλιο λοιπόν να έχει εισέλθει στο σύνολό του για πολλοστή φορά στο τούνελ του συλλογικού του κατεξευτελισμού -το οποίο είθισται να αποκαλείται «επαναδιαπραγμάτευση για κλείσιμο της αξιολόγησης»- ο πρωθυπουργός της χώρας σύρεται μοναχικός και άβουλος στην προσωπική του τραγωδία συμπαρασύροντας και τη χώρα σ έναν επικίνδυνο κατήφορο, που είναι απόρροια των προσωπικών του ανεπίτρεπτων υποχωρήσεων και συμβιβασμών.
Στο Κυπριακό, στο οποίο μοιραία συμπυκνώνεται η συνολική κατάρρευση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, η διαχείριση υπήρξε ολέθρια.
Το πρώτο μοιραίο λάθος, είναι η τεχνική αποσύνδεση της έκβασής των διαπραγματεύσεων Αναστασιάδη - Άκιντζι, από τη συνολική εθνική ατζέντα. Οι ιδεοληπτικοί του ανανισμού, επιμένουν να προσπερνούν με τρόπο προκλητικό, την αλληλοσύνδεση του Κυπριακού με την επόμενη μέρα στο Αιγαίο και στη Θράκη.
Και ενώ καθημερινά αναδεικνύεται πως η τουρκοκυπριακή «ηγεσία» τελεί και συμπεριφέρεται υπό την απόλυτη κηδεμονία της τουρκικής στρατηγικής, η ελληνική εξωτερική πολιτική, όχι μονάχα απεμπόλησε στην πράξη τις προηγούμενες αποφάσεις του ΟΗΕ για την Κύπρο, αλλά επιμένει να αντιμετωπίζει τις εξελίξεις αποκομμένες και έξω από κάθε εθνικό σχεδιασμό, αρνούμενη να προσδιορίσει αδιαπραγμάτευτα όρια, πέραν των οποίων δεν είναι διατεθειμένη να συγκατανεύσει.
Το δεύτερο μοιραίο λάθος, είναι η προσωπική εμπλοκή του Έλληνα πρωθυπουργού σε μια επικίνδυνη παρασκηνιακή διαχείριση που νομιμοποιεί τετελεσμένα, και τον ενσωματώνει -και μέσω αυτού ενσωματώνει και τη χώρα- ως μέρος όχι απλά του προβλήματος, αλλά ως μέρος της κακής του λύσης.
Η προσωπική τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ερντογάν, μεσούσης της συνάντησης Αναστασιάδη - Άκιντζι και στον απόηχο των νέων προκλητικών του δηλώσεων αναφορικά με τη συνθήκη της Λωζάννης, στην επιεικέστερη των περιπτώσεων δε συνιστά μονάχα πράξη νομιμοποίησης μιας πράξης που ισοδυναμεί με γεωπολιτική αλητεία από τη μεριά της Τουρκίας και η οποία στρέφεται ευθέως σε βάρος της χώρας μας με ευθεία στόχευση στην εδαφική της ακεραιότητα, αλλά συνιστά επιπροσθέτως και πράξη αποδοχής του δικαιώματος του Ερντογάν, να πατρονάρει -ως υπέρτατος άρχων- τα τεκταινόμενα στις διαπραγματεύσεις.
Πρόκειται για εξέλιξη τραγική… Για εξέλιξη που τροφοδότησε και την αγανάκτηση ακόμη και αυτού του Νίκου Κοτζιά, που αν και πολλαπλά υπεύθυνος για ολέθρια και αμφιλεγόμενη διαχείριση στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, διείδε στους χειρισμούς του πρωθυπουργού, την τραγική όσο και ανεπίτρεπτη εμπλοκή του στην πιο κρίσιμη φάση των εξελίξεων.
Και ο στρατηγικός κατήφορος μιας κυβέρνησης που δείχνει να μη διαθέτει ούτε το στοιχειώδες εθνικό έρμα, συνεχίζεται αυτή τη φορά με θέατρο τη Θράκη.
Αυτός ο επικίνδυνος πρωθυπουργός, όταν επιτέλους αποφάσισε να θυμηθεί για δεύτερη πως σ αυτό τον τόπο υπάρχει και η Θράκη (την πρώτη φορά ήταν όταν έπρεπε να απορρίψει από τα ψηφοδέλτια του κόμματός του τη Σαμπιχά υπό τις ευλογίες του δικού του ανθρώπου -του κ. Χριστόπουλου ο οποίος εκλαμβάνει τη θρησκευτική μειονότητα στη Θράκη ως «ατόφιο τουρκικό πράγμα»), τη θυμήθηκε για να την επισκεφτεί ως ατζέντης ισχυρών συμφερόντων- δηλαδή του κονσόρτσιουμ των αγωγών, και αρκέστηκε να πετάξει στους Έλληνες Πομάκους ένα ξεροκόμματο δωρεάν τηλεοπτικής πρόσβασης, και όλα έμειναν εκεί.
- Εκεί η ανεξέλεγκτη δράση της ψευδομουφτείας που εκβιάζει και απειλεί…
- Εκεί η προκλητική στάση των τουρκοπρακτόρων που αλωνίζουν ασύδοτοι στα χωριά εξαγοράζοντας με κάθε τρόπο συνειδήσεις…
- Εκεί η επικίνδυνη γιάφκα του τουρκικού προξενείου που ενεργεί στη βάση των τουρκικών στρατηγικών σχεδιασμών, που πυροδοτούν λογικές διαμελισμού της χώρας…
- Εκεί και η συμμορία της «τουρκικής ένωσης» με την προβοκατόρικη, αντεθνική και εθνικά ζημιογόνα δράση της σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή.
Πρόκειται ωστόσο για κινήσεις, που δεν αντιπαλεύουν στη βάση του και ως εκ τούτου δεν αντιμετωπίζουν στοχευμένα και ουσιαστικά τον Αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό και την αλυτρωτική ρητορική με αφορμή το «Τσάμικο».
Οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας, προφανώς και θα έκαναν το καθήκον τους δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό, και περί αυτού δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη.
Η στρατηγική των αντιπάλων ωστόσο, δεν αποκαθηλώνεται με αποσπασματικές κινήσεις εντυπωσιασμού, αλλά με στοχευμένες δράσεις στη βάση ενός σχεδίου πολυεπίπεδου στην πολιτική ρητορική, στη διπλωματική διαχείριση, και στην επιχειρησιακή προετοιμασία, διότι μόνο στη βάση ενός τέτοιου σχεδίου μπορεί να λειτουργήσει η αποτρεπτική δυναμική.
Είναι όλα τούτα δηλαδή τα οποία ΔΕΝ διαθέτει το πολιτικό προσωπικό των δοσατζήδων, και τα οποία στο σύνολό τους αποκαλύπτουν, όχι μονάχα την καθολική ανεπάρκεια όλων αυτών που νέμονται την πολιτική εξουσία στον τόπο, αλλά κυρίως καταδεικνύουν πως ο τόπος μπαίνει σταδιακά σε σοβαρές γεωπολιτικές περιπέτειες, που αν δεν ανακοπούν, οι επιπτώσεις τους θα είναι μη αναστρέψιμες.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες επομένως και με δεδομένα τα όσα τραγικά δείχνουν να προδιαγράφονται, είναι φανερό πως η ανατροπή αυτού του πολιτικού προσωπικού, σε συνδυασμό με τη συνολικότερη πολιτική ανατροπή που θα αποκαθηλώσει το κατοχικό κεκτημένο, μέσα από την ανάδειξη μιας Δημοκρατικής - Πατριωτικής Εξουσίας, αναγορεύεται σε ζήτημα ύψιστης εθνικής προτεραιότητας, το οποίο εν πολλοίς είναι συνυφασμένο με την ίδια τη βιωσιμότητα της χώρας, μέσα στο διακεκαυμένο γεωπολιτικό περιβάλλον που απειλεί να την καταπιεί.
Ο Κυριάκος Κυριακόπουλος είναι μέλος της γραμματείας πολιτικού σχεδιασμού του Ε.ΠΑ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο είναι ανοιχτό σε οποιονδήποτε σχολιασμό, αρκεί να μην είναι απρεπής. Τα αισχρόλογα θα διαγράφονται άμεσα.