Του Μελέτη Μελετόπουλου
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου εξέφρασε, κατά την δεκαετία του ΄70, μία υπαρκτή, εξαιρετικά ισχυρή και ταυτόχρονα πολυσύνθετη κοινωνική δυναμική: την απαίτηση του τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας που η παραδοσιακή Δεξιά είχε αποκλείσει από την πρόσβαση στην εξουσία και στο κράτος, να ενσωματωθεί ισότιμα στην πολιτική ζωή και στους θεσμούς. Εδώ συμπεριλαμβάνονταν οι χιλιάδες μη κομμουνιστές εαμικοί, οι μικρασιατικοί πληθυσμοί που είχαν πλέον γίνει ο μισός ελληνικός πληθυσμός, οι ανερχόμενοι μικρομεσαίοι που δεν είχαν πρόσβαση στην εξουσία.
Μαζί με αυτούς, με τον Ανδρέα συμπαρατάχθηκαν τα υπολείμματα του παλαιού Κέντρου, που εξέφραζαν την επιθυμία αποκατάστασης του παλαιού βενιζελικού-δημοκρατικού πολιτικού κόσμου και την ιστορική «εκδίκησή» του έναντι του αντιβενιζελισμού, που τον εκπαραθύρωσε το 1935 και έκτοτε εγκαταστάθηκε μονίμως στην εξουσία. Οι νεολαίοι της δεκαετίας του ΄60 και της Γενιάς του 1-1-4, οι αντιστασιακοί εναντίον της Δικτατορίας, η Γενιά του Πολυτεχνείου, οι ριζοσπάστες κοινωνιολόγοι και σοσιαλιστές, οι θαυμαστές των θεωριών του Samir Amin, ακόμη και όσοι επιζητούσαν μία σύγχρονη, τεχνοκρατική προσέγγιση του Ελληνικού προβλήματος και έβλεπαν στον Παπανδρέου έναν μοντέρνο αναπτυξιακό οικονομολόγο του Μπέρκλαιυ. Όλοι αυτοί στοιχήθηκαν, και το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 1981 κέρδισαν την πλειοψηφία και την διακυβέρνηση.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ο διάδοχος του Παπανδρέου Κώστας Σημίτης εξέφρασε και αυτός μία κοινωνική δυναμική: τον αστικό και νεοαστικό κόσμο που επεδίωκε την απενοχοποίηση των οικονομικών του επιδιώξεων και έναν γρήγορο πλουτισμό μέσω κοινοτικών προγραμμάτων και του χρηματιστηρίου. Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας στήριξε τον Σημίτη και τα διάφορα τυχοδιωκτικά πρόσωπα που τον περιέβαλλαν, προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση.
Η οικτρή διάψευση και των δύο δυναμικών και το γεγονός ότι και οι δύο κατέληξαν στον κοινό παρονομαστή της διαφθοράς και της αποσύνθεσης του κράτους, δεν αίρει το γεγονός ότι αυτές οι δυναμικές υπήρξαν. Όπως και το 2009, ο Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου, που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ κληρονομικώ δικαιώματι, εξέφρασε και αυτός κάτι υπαρκτότατο: την απεγνωσμένη επιθυμία της ελληνικής κοινωνίας να βρεθεί ένας μαγικός τρόπος να αποτραπεί η χρεωκοπία που όλοι έβλεπαν να έρχεται, ώστε να συνεχιστεί το Μεγάλο Φαγοπότι της ύστερης μεταπολίτευσης. Αυτόν τον μαγικό τρόπο εξέφρασε ο Γιώργος, εκστομίζοντας το Μέγα Ψεύδος: «Λεφτά υπάρχουν».
Άρα και οι τρεις διαδοχικοί πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ κάτι εξέφρασαν. Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι τι ακριβώς, ποιάν ακριβώς κοινωνική δυναμική εκφράζει ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Μήπως εκφράζει τον σοσιαλισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη, το κράτος πρόνοιας; Απαγορευμένες ερωτήσεις γιά το κόμμα που έφερε το Μνημόνιο. Μήπως εκφράζει το αίτημα για εκσυγχρονισμό και εξορθολογισμό του κράτους; Αστείο ερώτημα για το κόμμα που κατέστησε τους διορισμούς κύρια μέθοδο διακυβέρνησης, κατασκεύασε χιλιάδες στην κυριολεξία δημόσιους οργανισμούς και ΔΕΚΟ, όλα άχρηστα, και επεξέτεινε το κράτος στις σημερινές σοβιετικές του διαστάσεις. Μήπως εκφράζει το αίτημα γιά κάθαρση και αποκατάσταση της ηθικής στην δημόσια ζωή; Μα εδώ μιλάμε γιά το κόμμα που γιά λίγες ψήφους παρ΄ ολίγο να αναδείξει πρωθυπουργό τον Τζοχατζόπουλο….
Όσες ερωτήσεις και αν θέσει κανείς, δεν θα βρει κάτι, κάποια κοινωνική δυναμική, την οποία να εκφράζει το ΠΑΣΟΚ. Το σκληρό φιλομνημονιακό στρατόπεδο και το λόμπυ του ευρώ, την ετερόκλητη κοινωνική συμμαχία που θέλει να κρατήσει το φάντασμα της Μεταπολίτευσης και του διεφθαρμένου τριτοκοσμικού της κράτους όρθιο, τον διεφθαρμένο και οικτρά αποτυχημένο πολιτικό κόσμο που οδήγησε την χώρα στην χρεωκοπία και παρά ταύτα πολεμάει μέχρι τέλους απεγνωσμένα να καθυστερήσει το αναπόφευκτο τέλος του, αυτόν τον κόσμο εκφράζει η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Την κοινωνική διαμαρτυρία απέναντι σε όλα αυτά, τον αντιμνημονιακό λόγο στις διάφορες εκφράσεις του, έχουν ήδη μονοπωλήσει οι πολιτικές κινήσεις της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς. Άλλωστε οι (πραγματικές) δημοσκοπήσεις δείχνουν καθαρά ότι το ΠΑΣΟΚ ανήκει ήδη στο περιθώριο, γι’ αυτό και αναζητεί απεγνωσμένα μανδύα επιβίωσης (κίνηση των «58», «Εληά» και άλλα ηχηρά παρόμοια), χωρίς απολύτως καμμία πιθανότητα επιτυχίας.
Οπότε, στο ερώτημα που ετέθη στον τίτλο του παρόντος άρθρου, τι ακριβώς πλέον εκπροσωπεί ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, η απάντηση είναι ξεκάθαρη: τον εαυτό του. Τον ηχηρό, πομπώδη, απαξιωτικό προς όλους, τα πάντα γνωρίζοντα, έμπλεο εαυτού, εαυτό του. Αυτό και μόνον εκπροσωπεί πλέον ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος.
Διαβάστε όλα τα άρθρα Του Μελέτη Μελετόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο είναι ανοιχτό σε οποιονδήποτε σχολιασμό, αρκεί να μην είναι απρεπής. Τα αισχρόλογα θα διαγράφονται άμεσα.