Υπεράνω όλων οι τράπεζες! Πρόκληση

Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο


Tου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΔΙΖΕΛΟΥ

Είναι γεγονός ότι ο ρόλος του τραπεζικού συστήματος είναι χωρίς αμφιβολία εξαιρετικά σημαντικός για την ομαλή λειτουργία της οικονομικής δραστηριότητας και για την υποβοήθηση της ανάπτυξης.
Όπως όλοι θυμούνται, τόσο οι κυβερνήσεις της τελευταίας τετραετίας όσο και ο διοικητής της ΤτΕ μας είχαν διαβεβαιώσει κατ' επανάληψη ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι ισχυρό και θωρακισμένο και δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο. Όμως, η κρίση και το «κούρεμα» των ομολόγων του Δημοσίου προκάλεσε ζημίες στις τράπεζες και κάποια κρατική στήριξη θα ήταν ίσως αναγκαία. Όμως, οι κυβερνήσεις, που -κακή τη μοίρα- διαχειρίστηκαν την κρίση έριξαν όλα τα βάρη στους εργαζόμενους και στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και έθεσαν υπεράνω όλων τις τράπεζες και τους τραπεζίτες. Έτσι, το κράτος υπερχρεώθηκε, καθώς ένα πολύ σημαντικό ποσοστό των προσφάτων δανείων χρησιμοποιήθηκε για τη στήριξη των τραπεζών. Και τον λογαριασμό τελικά θα τον πληρώσουν οι φορολογούμενοι. Οι επιχειρήσεις και γενικά η πραγματική οικονομία έμειναν χωρίς καμία στήριξη τόσο από το κράτος όσο από τις τράπεζες. Αντίθετα, οι τραπεζίτες δημιουργούσαν καινούργιες ζημίες με τις κατ' επιλογήν δανειοδοτήσεις τους. Δανειοδότησαν τα κόμματα (κυρίως τα συστημικά). Τώρα πώς θα μπορέσουν να εισπράξουν τα δάνεια που χορήγησαν, π.χ., στο ΠΑΣΟΚ ή στη ΝΔ; Χρηματοδότησαν αφειδώς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, επιχειρηματίες ημετέρους, συγγενείς των τραπεζιτών. Και οι αβοήθητες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, ενώ η ύφεση και η ανεργία γιγαντώθηκαν. Αυτή είναι αναμφισβήτητα πρόκληση. Αντί οι τράπεζες, έναντι της στήριξης που έλαβαν αφειδώς, να βοηθήσουν στην ανάκαμψη της οικονομίας μας, έχουν κλείσει τις στρόφιγγες και η αγορά στενάζει από έλλειψη ρευστότητας. Και όμως το κράτος συνεχίζει να παρέχει απλόχερα τη στήριξή τους στους «αδύναμους» οικονομικά τραπεζίτες! Η απόδειξη είναι μια μεγάλη πρόκληση, που αποδεικνύει τη στενότατη διαπλοκή της σημερινής κυβέρνησης με το οικονομικό κατεστημένο. Ας θυμηθούμε τις διατάξεις του άρθρου 2 του προσφάτως ψηφισθέντος πολυνομοσχεδίου, που αναφέρονται στις τράπεζες και στη συνέχιση της στήριξής τους από το κράτος, δηλαδή από τους φορολογούμενους. Με τις διατάξεις αυτές παρέχεται στις τράπεζες η δυνατότητα να εξαγοράσουν τις μετοχές τους από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) σε τιμές εξευτελιστικές! Όπως είναι γνωστό, το κράτος, για να βοηθήσει τους τραπεζίτες, αγόρασε μέσω του ΤΧΣ τραπεζικές μετοχές σε υψηλές τιμές για να διευκολύνει την επανακεφαλαιοποίηση. Και τώρα, με το άρθρο 2, το ΤΧΣ τις μετοχές αυτές (ιδιοκτησίας πλέον του κράτους) τις προσφέρει στις τράπεζες στο 25% της αξίας! Καραμπινάτο σκάνδαλο αυτή η επιστροφή των τραπεζικών μετοχών, με τεράστια ζημία του κράτους. Εδώ, λοιπόν, έχουμε μια ενέργεια ζημιογόνο για τον ελληνικό λαό. Και μπορεί τη διάταξη αυτή να την ενέκρινε η ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία της Βουλής, όμως το ηθικό πρόβλημα παραμένει, καθώς η διάταξη έρχεται σε σύγκρουση με το περί δικαίου αίσθημα, πλην βέβαια των τραπεζιτών που πανηγυρίζουν! Όπως είναι γνωστό, αυτή η σκανδαλώδης διάταξη του άρθρου 2 του πολυνομοσχεδίου προκάλεσε την αντίδραση αρκετών βουλευτών, αλλά μόνο τρεις την καταψήφισαν (που αποτελούν κορυφαία στελέχη των κομμάτων της συγκυβέρνησης). Από το ΠΑΣΟΚ, ο πρώην πρόεδρός του κ. Γ. Α. Παπανδρέου καταψήφισε το άρθρο 2 και ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Απόστολος Κακλαμάνης δήλωσε «παρών», που στην ουσία σημαίνει αρνητική ψήφο. Και από τη ΝΔ καταψήφισε ο πρώην υπουργός κ. Νικήτας Κακλαμάνης. Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ αμέσως διέγραψε τον Νικήτα Κακλαμάνη, σε μια επίδειξη πυγμής και υποταγής του στις απαιτήσεις κάποιων ισχυρών. Ο πρόεδρος όμως του ΠΑΣΟΚ δεν βρήκε το θάρρος να διαγράψει τα δύο κορυφαία στελέχη του κόμματός του, αν και πολύ θα το ήθελε! Η καταψήφιση από τον κ. Γ. Παπανδρέου είναι πράξη πολιτικής σκοπιμότητας. Όμως, δεν είναι ικανή να φέρει την εξιλέωσή του για την υπαγωγή της χώρας μας στην «τρόικα» και στις δεσμεύσεις των Μνημονίων. Το θέμα είναι ότι με την επανεμφάνισή του ο κ. Γ. Παπανδρέου αποδεικνύει ότι έχει πολιτικές βλέψεις για το μέλλον. Και αυτό είναι που προκαλεί φόβο και τρόμο στον τωρινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Πάντως, όποια και αν είναι τα οράματα και οι προσδοκίες του πρώην και του νυν προέδρου του ΠΑΣΟΚ, γεγονός είναι ότι το άλλοτε κραταιό αυτό κόμμα έχει κλείσει πλέον τον βιολογικό κύκλο του και δεν συγκινεί τους έλληνες πολίτες μετά την τοποθέτησή του στην ακροδεξιά πτέρυγα του νεοφιλελευθερισμού. Έπεσε «υπέρ του ευρώ και της απάνθρωπης λιτότητας»! Στα «ιδανικά» αυτά πιστεύουν οι «Ηρακλείς του συστήματος».

 Πηγή