Μέτρια και γελοία πρόσωπα σε ρόλο ‘‘ήρωα’’...

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος 

   

Πρώτο: Ο κ.Σαμαράς μετά τις αποκαλύψεις για το ρόλο του «γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής» Μπαλτάκου, εμφανίστηκε ως άλλος... Ζούκοφ - ενώπιον του οποίου συνθηκολόγησαν οι ναζί το 1945 – και δήλωσε: «Πολέμησα εξαρχής τη Χρυσή Αυγή σκληρότερα από οποιοδήποτε άλλο»...

   

   Αλλά: Πότε ακριβώς τοποθετεί χρονικά ο κ.Σαμαράς το «εξαρχής»; Μήπως όταν παραμονές των εκλογών δήλωνε τα εξής:

   

«Εχουν γεμίσει οι μετανάστες τα νηπιαγωγεία και οι Ελληνες δεν μπορούν να μπουν στον παιδικό σταθμό. Αυτό τέρμα. Είναι ορισμένα πράγματα...

που κι εμένα με ενοχλούν όσο εσάς αλλά θα πρέπει να σταματήσουμε την καραμέλα ότι είναι ρατσισμός» (Αντώνης Σαμαράς, 13/6/2012, «enikos.gr», συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου).

   

    Αυτά έλεγε κατά την προεκλογική περίοδο του Ιούνη του 2012 ο πρωθυπουργός.

   

   Αλήθεια: Με τέτοιες τοποθετήσεις «πολεμιέται» ή «ποτίζεται» το  δηλητηριώδες ναζιστικό σαπρόφυτο στη χώρα μας, που μεταξύ άλλων έφτασε και στο σημείο, λίγο αργότερα, να ζητά στοιχεία για τα νήπια και τα βρέφη - παιδιά μεταναστών που φιλοξενούνται σε βρεφονηπιακούς σταθμούς;

   

   Αλήθεια, όταν το σύστημα του «δημοκρατικού τόξου» το οποίο υπηρετεί ο κ.Σαμαράς, μιλά με πολεμικούς όρους ενάντια στους μετανάστες με φράσεις του τύπου «επανακατάληψη των πόλεων», όταν οικοδομεί «φράχτες» όχι μόνο στα σύνορα, αλλά πρώτα και κύρια στα μυαλά και στις ψυχές των ανθρώπων, παρέχει, ναι ή όχι, τη  «νομιμοποιητική» βάση για τη διάχυση της φασιστικής βαρβαρότητας;

   

   Αλήθεια: Πότε ακριβώς «πολέμησε εξαρχής» ο κ.Σαμαράς τους ναζί; Από τον Ιούνη του 2012, όταν ο κ.Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός μέχρι τις 18/9/2013, ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, είχαμε πάνω από 250  εγκληματικές επιθέσεις των χρυσαυγιτών ενάντια σε μετανάστες. Είχαμε χουλιγκανική, παραστρατιωτική και δολοφονική δράση των «ταγμάτων εφόδου» σε γειτονιές της Αθήνας και σε μια σειρά πόλεις, από Ραφήνα μέχρι Μελιγαλά κι από Κόρινθο μέχρι Γιαννιτσά. Είδε κανείς κανένα «πόλεμο» εναντίον του ναζισμού;

   

   Αλήθεια:  Ο «εξαρχής πόλεμος» του κ.Σαμαρά με τους ναζί πώς και δεν απέτρεψε τα κολητιλίκια του πιο στενού συνεργάτη του με τους «Καιάδες»; Πως και δεν απέτρεψε βουλευτές της ΝΔ να ψηφίζουν υπέρ της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, όπως έκαναν ακόμα και στο αίτημα άρσης της ασυλίας του Κασιδιάρη για την επίθεση σε Κανέλλη – Δούρου; Πως και δεν απέτρεψε άλλους στενούς συνεργάτες του κ.Σαμαρά να δηλώνουν ότι δεν τρέχει και τίποτα που η Χρυσή Αυγή «ρίχνει και καμιά ψιλή» και ότι οι μαχαιρωμένοι μετανάστες υπάρχουν μόνο στη «βλακώδη και ευφάνταστη προπαγάνδα της προοδευτικιάς δημοσιογραφίας» (Φαήλος Κρανιδιώτης, εφημερίδα «Δημοκρατία, 30/12/2012).   

   

   Αν όλα αυτά ο κ.Σαμαράς τα θεωρεί «πόλεμο», τότε θα πρέπει να επρόκειτο (... «εξαρχής») για έναν πολύ «παράξενο πόλεμο»...

*

   Δεύτερο: Οταν ο Τόμπρας έκανε ό,τι έκανε, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήξερε... Οταν ο Γρυλάκης έκανε ό,τι έκανε, ο Κώστας Μητσοτάκης δεν ήξερε... Οταν ο Τσουκάτος έκανε ό,τι έκανε, ο Κώστας Σημίτης δεν ήξερε... Οταν ο Μπαλτάκος έκανε ό,τι έκανε, ο Αντώνης Σαμαράς δεν ήξερε... Και φυσικά όταν το παρακράτος έκανε ό,τι έκανε, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ήξερε... Και κάπως έτσι, όταν η «άγνοια» επιλέγεται ως το ύστατο καταφύγιο της υπεκφυγής, επιστρέφουμε πάντα σε εκείνη την περίφημη ρήση: «Ποιος, επιτέλους, κυβερνά αυτόν τον τόπο;»... 

   

   Ελα μου ντε! Καιρός είναι να μας το πουν κι αυτό: Οτι όπως «όλοι μαζί τα φάγαμε», έτσι και «όλοι μαζί τα κάναμε»! Οτι... «όλοι μαζί κυβερνάμε»!

*

   Τρίτο: Στο μεγαλοφυές έργο του «Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», ο Μαρξ κάνει την περίφημη αναφορά του στην Ιστορία που γράφεται ως τραγωδία και επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Ο Μαρξ γράφει: «Ο Χεγκελ κάνει κάπου την παρατήρηση ότι όλα τα μεγάλα κοσμοιστορικά γεγονότα και πρόσωπα παρουσιάζονται, σα να λέμε, δυο φορές. Ξέχασε όμως να προσθέσει: τη μια φορά σαν τραγωδία, την άλλη σαν φάρσα».

    

   Δεδομένου, όμως, ότι σε αυτόν τον τόπο η τραγωδία παραμένει στο προσκήνιο ως μια διαρκής φάρσα, στην οποία πάντοτε πρωταγωνιστούν οι ίδιοι εκείνοι κυβερνώντες που σαν βγαίνουν τα άπλυτά τους στη φόρα  καμώνονται τους ανήξερους για το... «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο», ας μην μας διαφεύγει και η παρατήρηση του Μαρκούζε: «Κάποιες φορές – έλεγε – η κωμική επανάληψη μπορεί να είναι πιο τρομερή από την αρχιική τραγωδία»...

   *

   Σημείωση 1η: Πέρσι, λίγες μέρες αφότου ο υπόδικος Λαγός (σύμφωνα με δημοσιεύματα εγκαλείται μεταξύ άλλων και για μαστροπεία) είχε δηλώσει ότι η Χρυσή Αυγή «θα τελειώσει τους λακέδες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ» από το Πέραμα, ακολούθησε η δολοφονική επίθεση κατά των μελών του ΚΚΕ. Προχτές τα ίδια λόγια, πάλι από το Πέραμα, τα επανέλαβε ο υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης της Χρυσής Αυγής και μάλιστα από την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου (!) της πόλης παρουσία των Κασιδιάρηδων. Ρωτάμε:  Η δημοτική αρχή του Περάματος, που ποτέ δεν εξέδωσε έστω κι ένα ψήφισμα για την επίθεση κατά των μελών του ΚΚΕ, που δεν εξέδωσε ψήφισμα ούτε ακόμα και για τη δολοφονία του Φύσσα (!) και που (παρά τα περσινά του Λαγού, παρά την δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών κατά των μελών του ΚΚΕ, παρά τη δολοφονία του Φύσσα, παρά τα βίντεο του Μπαλτάκου), παραχώρησε την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου στη ναζιστική Χρυσή Αυγή, η δημοτική αρχή  που «φιλοξένησε» τον Κασιδιάρη και τους ομοίους του για να εκτοξεύουν από εκεί τους τραμπουκισμούς τους, είναι «άγνωστη» στη ΝΔ; Η κυρία Βοιδονικόλα, αντιδήμαρχος του νυν δημάρχου Ζουμπούλη, που κατεβαίνει ως υποψήφια δήμαρχος στις επερχόμενες εκλογές, είναι στέλεχος της ΝΔ, ναι ή όχι; Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, ονόματι Βασσάλος, που παραχώρησε την αίθουσα του Δήμου στη Χρυσή Αυγή, είναι στέλεχος της ΝΔ, ναι ή ου;  

   

   Σημείωση 2η: Στον πρόλογο του ίδιου έργου, στην  «18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη», εκτός από την φάρσα που συνιστά η ιστορική επανάληψη της τραγωδίας, ο Μαρξ κάνει και μια ακόμα παρατήρηση:

   

«...η πάλη των τάξεων στη Γαλλία – σημειώνει -  δημιούργησε τέτοιες συνθήκες και τέτοια κατάσταση που έδωσαν τη δυνατότητα σ' ένα μέτριο και γελοίο πρόσωπο να παίξει το ρόλο του ήρωα»...*

     

Φυσικά, ο Μαρξ με την αναφορά του στα «μέτρια» και «γελοία» πρόσωπα που υποδύονται τους «ήρωες», μιλούσε για την Γαλλία του καιρού του. Δεν μιλούσε για την Ελλάδα των Μπαλτάκων, ούτε για την Ελλάδα των «σιχαίνομαι τους κομμουνιστές» Γεωργιάδηδων, ούτε για την Ελλάδα των κυβερνητικών «πλεονασμάτων» από Κρανιδιώτηδες...

  

email: mpog@enikos.gr

Από enikos, μέσω Το Γρέκι