Βαθειά μέσα στη Σαχάρα, κοντά στα σύνορα με το Πολισάριο, κείτονται τα ορυχεία σιδήρου του Ζουεράτ, υπεύθυνα για το ήμισυ περίπου των μαυριτάνικων εξαγωγών. Εφτακόσια χιλιόμετρα σιδηροδρομικής γραμμής, που διατρέχουν οι μακρύτεροι συρμοί του κόσμου, μήκους κοντά δυόμιση χιλιάδων μέτρων, διασχίζουν την έρημο για να οδηγήσουν το μετάλλευμα στο εμπορικό λιμάνι του Νουαντιμπού στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας. Εκεί όπου καταλήξαμε κι εμείς ακολουθώντας για δυο μέρες τις γραμμές του τρένου.
Του Κώστα Ζυρίνη
Φωτογραφικό οδοιπορικό, Γενάρης 2014
Οι συρμοί ξεπερνάνε συχνά τα διακόσια βαγόνια.
Αρχαία σκουριά, σιδηροδρομικά απομεινάρια από τον Δεύτερο Παγκόσμιο.
Φτάνοντας στο Νουαντιμπού.
Cap Blanc, ή αλλιώς Λευκό Ακρωτήρι στο Νουαντιμπού
Πεθαίνοντας, με θέα τον Ατλαντικό
Τα διαλυτήρια πλοίων στο Νουαντιμπού. Παράνομη φωτογράφιση μέσα από το αυτοκίνητο.
Από το Νουαντιμπού μέχρι τη Νουακτσότ, εκεί όπου η Σαχάρα ξεθυμαίνει στην αγκαλιά του Ατλαντικού, απλώνεται μια περίπου έρημη ακτογραμμή τετρακοσίων χιλιομέτρων όπου κράτος κι εξουσία έχουν μονάχα τα πουλιά, η παλίρροια, και μερικά αραιά ψαροχώρια. Εδώ είμαστε λοιπόν!
Σκελετός φάλαινας.
Μαυριτάνικες σκηνές στο ακρωτήρι Ταφαρίτ.
Ψαράδες στο ακρωτήρι Ιγουικ.
Ο χορός των πουλιών. Εθνικό Πάρκο Banc d' Arguin.
Είπαμε: Τετρακόσια χιλιόμετρα παραλία!
Με επικίνδυνους θαμώνες ενίοτε... Μιλάμε για Ατλαντικό, για να μην ξεχνιόμαστε!
Σκελετός βάρκας, και όχι φάλαινας αυτή τη φορά!
Στα ανώνυμα ψαροχώρια.
Για περισσότερες φωτογραφίες: ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ιστολόγιο είναι ανοιχτό σε οποιονδήποτε σχολιασμό, αρκεί να μην είναι απρεπής. Τα αισχρόλογα θα διαγράφονται άμεσα.