Μπαλτάκος:Ο άνθρωπος του Σαμαρά για τις «ειδικές αποστολές»

 

Ο σκοτεινός ρόλος του Μπαλτάκου

ΑΠΕΛΠΙΔΑ προσπάθεια να αλλάξουν την ατζέντα της πολιτικής συζήτησης μεταθέτοντας το δημόσιο ενδιαφέρον στο πεδίο της οικονομίας και παράλληλα να κλείσουν το ταχύτερο δυνατό την υπόθεση Μπαλτάκου καταβάλλουν στην κυβέρνηση.

Σκοπός τους να αμβλύνουν τις ιδιαίτερα δυσμενείς εντυπώσεις και το σχεδόν αναπόφευκτο πολιτικό κόστος εν όψει και των εκλογών του Μαΐου. Ωστόσο, η προσπάθειά τους δείχνει να πέφτει στο κενό, πρώτον διότι τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας σχετικά με πράξεις και απόψεις του Τ. Μπαλτάκου είναι πρωτοφανή κι έχουν προκαλέσει αίσθηση (και ποικίλες αντιδράσεις) ακόμη κι εκτός ελληνικής επικράτειας. Και δεύτερον διότι, ο κ. Μπαλτάκος, δεν ήταν κάποιος κρατικός υπάλληλος ή κάποιο δευτεροκλασάτο κομματικό στέλεχος, ήταν γραμματέας της κυβέρνησης και από τους πλέον στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά. Ως εκ τούτου είναι λογικό κι επόμενο να αντανακλούν σ' εκείνον και ο πολιτικός αποτροπιασμός και η αποδοκιμασία της ελληνικής κοινωνίας. Το θέμα είναι μείζον, έχει πολιτικές και δικαστικές αποχρώσεις και θα προσλάβει μεγαλύτερες διαστάσεις -ακόμη πιο επιζήμιες για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό- αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες, υλοποιηθούν και οι σχετικές απειλές των στελεχών της Χρυσής Αυγής για νέες (καταγραμμένες) συνομιλίες του κ. Μπαλτάκου με παρόμοιο περιεχόμενο. Επιπλέον τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα επιδιώξουν να εγκλωβίσουν την κυβέρνηση για μεγάλο χρονικό διάστημα στη συγκεκριμένη υπόθεση και να την πλήξουν όσο γίνεται περισσότερο.

Η εκ των υστέρων «δέσμευση» του κ. Σαμαρά ότι δεν θα επιτρέψει «απαράδεκτες και ανεκδιήγητες συμπεριφορές οποιουδήποτε κυβερνητικού στελέχους» ηχεί ελάχιστα πειστική και κατά συνέπεια δεν είναι ικανή για ν' αλλάξει το κλίμα. Σ' αυτό δεν βοηθά και η «επιχειρηματολογία» που ανέπτυξε ο παραιτηθείς γραμματέας προκειμένου να αιτιολογήσει το γεγονός ότι διατήρησε διαύλους επικοινωνίας με τα στελέχη της Χρυσής Αυγής για να πληροφορείται τα... σκοτεινά σχέδιά τους.

Ούτε βεβαίως ο ισχυρισμός του πως ό,τι έκανε, το έκανε για το καλό της παράταξης και της χώρας.

Η υπερασπιστική γραμμή που έχουν επιλέξει από την κυβέρνηση ότι ο κ. Μπαλτάκος είχε αυτονομηθεί, είχε «προσωπική στρατηγική» κι ενεργούσε εν αγνοία του πρωθυπουργού, είναι εξαιρετικά και δεν βρίσκει πολλούς ακροατές. Καθότι αποτελεί κοινό μυστικό ότι ο πρώην γραμματέας ήταν πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του, αναλάμβανε κατά κανόνα όλες τις δύσκολες και τις «μυστικές αποστολές». Εύλογα λοιπόν αρκετοί θεωρούν ότι αποκλείεται να δρούσε πίσω από την πλάτη του κ. Σαμαρά, αλλά ήταν όλα σε γνώση του τελευταίου, απλά ο κ. Μπαλτάκος λόγω αλαζονείας από ένα σημείο και μετά έχασε το μέτρο και προχώρησε σε κινήσεις πέρα από τα... επιτρεπόμενα (φανερά) όρια.

Και δεν θα είχε την παραμικρή επίπτωση αν δεν είχε δει το φως της δημοσιότητας το βίντεο με τη συνομιλία του με τον Ηλία Κασιδιάρη (μία από τις πολλές που είχε με στελέχη της Οργάνωσης).

Δεν είναι τυχαίο, παρατηρούν πολιτικά στελέχη, το γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς αντί να τον αποπέμψει με συνοπτικές διαδικασίες του παραχώρησε το... προνόμιο να υποβάλλει την παραίτησή του και να αποχωρήσει με τιμή και δόξα.

Ορισμένοι βέβαια κάνουν δεύτερες, ακόμη πιο «σκοτεινές», σκέψεις: Ότι ο κ. Σαμαράς δεν «καρατόμησε» τον κ. Μπαλτάκο διότι -λόγω της θέσης του και των «αποστολών» που είχε αναλάβει- γνωρίζει πολλά που δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δημοσιοποιηθούν. Αντανάκλαση της πολύ στενής σχέσης που είχε με τον πρωθυπουργό ήταν και η δύναμη που είχε αποκτήσει σταδιακά, όχι μόνον μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και μέσα στην κυβέρνηση. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε κανένα ζήτημα δεν προχωρούσε αν δεν είχε την έγκρισή του.

Ακόμη και για αποφάσεις υπουργών έπρεπε εκείνος να δώσει το «πράσινο φως» για να πάρουν τον δρόμο προς το Εθνικό Τυπογραφείο για να δημοσιευτούν στην εφημερίδα της κυβέρνησης και να μπορέσουν να υλοποιηθούν. Άλλωστε ο νόμος 4117, που ψηφίσθηκε το 2013, του έδινε απεριόριστες αρμοδιότητες. Μεταξύ άλλων προβλέπει ότι ως γραμματέας (ο κ. Μπαλτάκος): «Αποδέχεται και προσυπογράφει υπουργικές τροπολογίες, νομοτεχνικές βελτιώσεις, προσθήκες, διορθώσεις ή οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση στα κατατειθέμενα νομοσχέδια». Προβλέπει δε ρητά ότι χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του οι διορθώσεις, οι προσθήκες και οι παρεμβάσεις αυτές «δεν παραλαμβάνονται από τις υπηρεσίες της Βουλής, θεωρούνται ως μη γενόμενες και δεν εισάγονται προς ψήφιση».

Εξουσία που δεν είχε και δεν άσκησε κανένας από τους προκατόχους του στη συγκεκριμένη θέση, από τον Β. Βολουδάκη την περίοδο Κ. Μητσοτάκη, τον Γ. Παπαδημητρίου επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη και τον Αργ. Καρρά την περίοδο Κ. Καραμανλή.

Στο διάστημα από τις εκλογές του 2012 μέχρι και την ημέρα της παραίτησής του ο κ. Μπαλτάκος «πρωταγωνίστησε» σε αλλεπάλληλες ενδοκυβερνητικές διαμάχες, είχε έρθει σε κόντρα τόσο με τη ΔΗΜΑΡ παλαιότερα, όσο και με το ΠΑΣΟΚ πιο πρόσφατα. Ήταν ο υπαίτιος της μίνι κυβερνητικής κρίσης που προκλήθηκε με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο κι ανάγκασε την Χαρ. Τρικούπη να τον καταγγείλει δημόσια και τον Β. Βενιζέλο να κάνει διάβημα στον κ. Σαμαρά. Αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των βουλευτών της ΝΔ αποτελούσαν οι συχνές εμφανίσεις του (πρώην) γραμματέα στα Μέσα Ενημέρωσης, κάτι που δεν είχε κάνει κανείς από τους προκατόχους του. Σε μια μάλιστα από τις πρόσφατες συνεντεύξεις του (σε ραδιοφωνικό σταθμό) είχε πει την περίφημη «ατάκα» ότι... γεννήθηκε αντικομμουνιστής και αντικομμουνιστής θα πεθάνει. Δήλωση που είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση του ΚΚΕ, αλλά και την κριτική των άλλων κομμάτων περί «ακροδεξιάς ρητορικής». Η κυβέρνηση είχε αποφύγει επιμελώς να πάρει θέση για το «αντικομμουνιστικό κρεσέντο», ενώ υπήρξαν και κυβερνητικά στελέχη (Άδωνης Γεωργιάδης) που έσπευσαν να... επικροτήσουν τα λεγόμενά του.
Μετά την παραίτησή του, όπως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις, «άνοιξαν τα στόματα» και οι καταγγελίες για τη «δράση» του κ. Μπαλτάκου διαδέχονται η μία την άλλη. Ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Ν. Τσούκαλης αποκάλυψε ότι στην υπόθεση της ΕΡΤ «εκβίαζε» το κόμμα του να συναινέσει στο κλείσιμο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, διαφορετικά η ΝΔ θα προσέτρεχε στη βοήθεια και τη στήριξη της Χρυσής Αυγής. Ο Αντ. Ρουπακιώτης, υπουργός Δικαιοσύνης στο διάστημα που η ΔΗΜΑΡ μετείχε στον κυβερνητικό συνασπισμό, κατήγγειλε ότι ο κ. Μπαλτάκος όχι μόνον παρενέβαινε στην ελληνική δικαιοσύνη, αλλά σε πολλές περιπτώσεις παρεμπόδιζε το έργο που είχαν να φέρουν σε πέρας εισαγγελείς και ανακριτές. 
ΠΑΡΟΝ