Ο Ιησούς Χριστός παραμένει ο μεγάλος "Ξένος"

Ξένος ήρθε στη γη ο Χριστός, ξένος έφυγε, και ξένος παραμένει επί 2014 χρόνια για τις καρδιές και το νου των ανθρώπων. Το ζωοποιό μήνυμα του Ιησού, εκείνο της Αγάπης και της εν δυνάμει ταύτισης του ανθρώπου με το θείο, έμεινε ξένο στην αλληλοσπαρασσόμενη ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. 
Ακόμη και οι αυτοαποκαλούμενοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τον έκαναν είδωλο και δόγμα και αποξενώθηκαν από το πνευματικό περιεχόμενο των λόγων του. Οι εκπρόσωποί του ανέβηκαν σε αρχιερατικούς θρόνους - κάτι ξένο προς τη ζωή και το μήνυμα του -

και αυτοδιορίστηκαν μεσίτες προς το Θεό, κλείνοντας τη βασιλεία των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων... 
Παραθέτω το ανυπέρβλητο σε λογοτεχνική και πνευματική αξία κείμενο από τον Επιτάφιο Θρήνο που ψάλλεται τη Μεγάλη Παρασκευή, κι ας αναρωτηθούμε όλοι, Χριστιανοί και μη, πόσο ξένος είναι στ' αλήθεια ο πνευματικός Χριστός από τη ζωή μας...

«Τον ήλιον κρύψαντα τας ιδίας ακτίνας

και το καταπέτασμα του ναού διαρραγέν

τω του Σωτήρος θανάτω, ο Ιωσήφ θεασάμενος

προσήλθε των Πιλάτω και καθικετεύει λέγων:

“Δός μοι τούτον τον ξένον,

Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσω.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

Ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη.

Δος μοι τούτον τον ξένον,

ον η μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα εβόα:

Ω Υιέ και Θεέ μου, ει και τα σπλάχνα τριτρώσκομαι

και καρδίαν σπαράττομαι νεκρόν σε καθορώσα

αλλά τη ση αναστάσει θαρρούσα μεγαλύνω”.

Και τούτοις τοις λόγοις δυσωπών τον Πιλάτον

ο ευσχήμων λαμβάνει του Σωτήρος το σώμα,

ο και φόβω εν σινδόνι ενειλήσας και σμύρνη,

κατέθετο εν τάφω τον παρέχοντα πάσι

ζωήν αιώνοιν και το μέγα έλεος.»

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
«Τον ήλιο που έκρυψε τις ίδιες του τις ακτίνες
και το καταπέτασμα του ναού που διερράγη,
λόγω του θανάτου του Σωτήρος,
ο Ιωσήφ όταν (τα) είδε, προσήλθε στον Πιλάτο και θερμά ικετεύει λέγοντας:
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που από βρέφος σαν ξένος φιλοξενήθηκε στον κόσμο.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι ομόφυλοι από μίσος τον θανατώνουν σαν ξένο.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που παραξενεύομαι να βλέπω του θανάτου το (παρά)ξενο.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που ήξερε να φιλοξενεί τους πτωχούς και τους ξένους.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που οι Εβραίοι από φθόνο τον απεξένωσαν από τον κόσμο.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, για να κρύψω σε τάφο, που σαν ξένος δεν είχε που να γείρει το κεφάλι.
Δώσε μου τούτο τον ξένο, που βλέποντάς τον νεκρό η Μητέρα φώναζε:
Ω, Υιέ μου και Θεέ μου, αν και στα σπλάχνα πληγώνομαι και στην καρδιά σπαράζω που σε βλέπω νεκρό, αλλά αναθαρρώντας από την ανάστασή σου, δοξάζω.

Και με τούτα τα λόγια ικετεύοντας τον Πιλάτο ο άρχοντας λαμβάνει του Σωτήρος το σώμα, που και με φόβο το τύλιξε σε σεντόνι και σε σμύρνα και το έβαλε σε τάφο, αυτόν που παρέχει σε όλους ζωή αιώνια και το μεγάλο έλεος.»

Τούτο το Πάσχα ας καθαρίσουμε την ψυχή μας από μίση και πάθη κι ας ανοίξουμε όλοι τις καρδιές μας για να φιλοξενήσουμε τον μεγάλο Ξένο, το ζωοποιό Πνεύμα του Χριστού.

Εύχομαι πνευματική Ανάσταση σε όλους!

Μαρία Σεφέρου