Σώζουν τους τραπεζίτες, όχι τις τράπεζες...

 
Από το βήμα της Βουλής, η βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων Ραχήλ Μακρή εξαπέλυσε φοβερές καταγγελίες για τις ελληνικές τράπεζες, καταθέτοντας αποδείξεις ότι κάποια από αυτές, μετέφερε στα νησιά Κέυμαν, 25 δισεκατομμύρια ευρώ ενεργητικών κεφαλαίων.

Η απάντηση, κατά πάσα πιθανότητα, θα δοθεί αρμοδίως και εξίσου πιθανά, τίποτα παράνομο δεν διημείφθη και είναι καθ’ όλα νόμιμη αυτή η εξασφάλιση και η κ. βουλευτής "ψεκασμένη". Εφόσον είναι νόμιμη, θα είναι και ηθική η πράξη, αυτά τα ζητήματα έχουν λυθεί προ πολλού.

Εν τω μεταξύ, μας λένε ότι το εγκληματικό P.S.I. (που μην ξεχνάμε ότι το μεθόδευσε ο ίδιος, αυτός ο παρασυνταγματολόγος που και από το έδρανο του «Πρωθυπουργού» μέσα στη Βουλή, ευτελίζει καθημερινά τους θεσμούς εξαπολύοντας τακτικές, αήθεις επιθέσεις στην κοινή μας λογική) ζημίωσε και τις τράπεζες που πρέπει κι αυτές να στηριχθούν.

Να στηριχθούν, λένε, οι τράπεζες επειδή στις τράπεζες έχομε εμπιστευθεί τις ρευστές οικονομίες μας. Μάλιστα, ορθόν. Τι σου φταίει ο παππούλης ή η γιαγιάκα να χάσουν το κομπόδεμα που φυλάνε για τα εγγόνια τους?  

Στην πραγματικότητα όμως, οι Ολετήρες που μας κυβερνούν, δεν υποστηρίζουν τις τράπεζες και τις καταθέσεις μας, όπως ωρύονται ψευδόμενοι∙ υποστηρίζουν τους τραπεζίτες!

Υποστηρίζουν αυτή τη φάρα που τους κρατάει όλους στα κιτάπια της. Ανεξίτηλα είναι χαραγμένα τα ίχνη, στα τραπεζικά κατάστιχα. Οι περισσότερες βρομοδουλειές και η ιστορία της καταλήστευσης του δημόσιου πλούτου, δεκαετίες τώρα, είναι εκεί καταγεγραμμένη.

Σώζουν τους τραπεζίτες και όχι τις τράπεζες, λοιπόν, επειδή τρέμουν οι λήσταρχοι τους "λίσταρχους" κι άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να μας εξηγήσει γιατί οι αποτυχημένες διοικήσεις, υπεύθυνες διοικήσεις για τη σύνταξη παραπλανητικών ισολογισμών, γεμάτων κρυμμένες επισφάλειες, χρόνια τώρα, παραμένουν άθικτες. Διοικήσεις ύποπτες, που -κατά τα λεγόμενα- σήμερα ανενόχλητες, μπορούν να διοχετεύουν τα ενεργητικά στοιχεία των τραπεζών τους, εκτός Ελλάδας, σε φορολογικούς ή άλλους χρηματοπιστωτικούς παραδείσους.

Σώζουν τους τραπεζίτες και όχι τις τράπεζες, λοιπόν, και μάλιστα υπό την επίβλεψη ενός κεντρικού τραπεζίτη που όπως έχει γραφτεί κατ’ επανάληψη και επίμονα, σε οποιαδήποτε ευνομούμενη πολιτεία, ένας τέτοιος κεντρικός τραπεζίτης θα έκανε ήδη παρέα στον Ωραίο Μπρούμελ!

Σώζουν τους τραπεζίτες και όχι τις τράπεζες λοιπόν, επειδή δεν έχει παρουσιαστεί ακόμα ένας έντιμος λογιστής, να υπολογίσει και να μας πει, πόσες φορές περισσότερο από τις καταθέσεις μας, μας έχει κοστίζει και συνεχίζει να μας κοστίζει η ασφάλεια (sic) αυτών μας των καταθέσεων.

Σώζουν τους τραπεζίτες και όχι τις τράπεζες λοιπόν!

Και ασφαλώς δεν σώζουν τις καταθέσεις μας, όσες από αυτές είναι εγγυημένες από το κράτος.  Διότι τι αξία έχει η εγγύηση ενός πτωχού κράτους που το κυβερνάνε Ολετήρες? Τι αξία, τι φερεγγυότητα έχει ένα κράτος που τα τελευταία ψήγματα από τον δημόσιο πλούτο του, οι αναίσχυντοι που το κυβερνούν, τα ξεπουλάνε αντί πινακίου φακής?

Σώζουν τους τραπεζίτες και όχι τις τράπεζες λοιπόν και θα το καταλάβομε αυτό, όταν φτάσει η στιγμή να ανοίξομε τα ντουλάπια τους, για να τα βρούμε γεμάτα σκονισμένους σκελετούς. Αλλά τότε θα είναι αργά πια, γιατί τα ελικόπτερα θα έχουν ζεσταθεί αρκετά, ώστε να μπορούν να απογειωθούν....

Alexandros Raskolnick