Τι αποκάλυψε ο κ. Μπαλτάκος

 Πηγή: "Ιος" - Εφημερίδα των Συντακτών"
Η εμπιστευτική συνομιλία Μπαλτάκου-Κασιδιάρη που δημοσιοποίησε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής είναι όντως αποκαλυπτική. Οχι για τις πιέσεις που «ο πούστης» κ. Σαμαράς και οι υπουργοί του φέρονται από τον γενικό γραμματέα της κυβέρνησης να άσκησαν στη Δικαιοσύνη προκειμένου να διωχθεί δικαστικά η ναζιστική οργάνωση, αλλά για το ακριβοί αντίστροφο. 


Η λεπτομερής ενημέρωση του υπόδικου αρχιναζί από το δεξί χέρι του πρωθυπουργού για τους χειρισμούς και τις εσωτερικές διεργασίες της κυβέρνησης, ανεξαρτήτου αξιοπιστίας των μεταδιδόμενων πληροφοριών, εξηγεί με τον σαφέστερο δυνατό τρόπο την προκλητική ασυλία που η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής απολάμβανε από τις διωκτικές και δικαστικές αρχές μέχρι τα γεγονότα του Μελιγαλά, την προσχεδιασμένη δολοφονική ενέδρα κατά των αφισοκολλητών του ΠΑΜΕ και τον φόνο του Παύλου Φύσσα. Οταν, δηλαδή, έγινε καταφανές τι ακριβώς θα σήμαινε στην πράξη η μελλοντική κυβερνητική σύμπραξη Ν.Δ.-Χ.Α. που ευαγγελιζόταν ο Μανιάτης γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου.

Αυτό που προκύπτει από τη γλαφυρή περιγραφή του κ. Μπαλτάκου δεν είναι η «ανυπαρξία» ενοχοποιητικών στοιχείων σε βάρος της ναζιστικής οργάνωσης και των ταγμάτων εφόδου της. Αφθονα τέτοια στοιχεία, από την επιτελική καθοδήγηση των δολοφονικών «ομάδων κρούσης» με αλλεπάλληλα SMS μέχρι την αυστηρά ιεραρχική δομή και λειτουργία που αποκλείει κάθε περίπτωση αυτονόμησης επιμέρους ομάδων ή απλών μελών (Οπως συμβαίνει με τους τραμπούκους των κανονικών κομμάτων), παρατίθενται στο παραπεμπτικό πόρισμα των δύο ανακριτριών, βάσει του οποίου έχει ζητηθεί η άρση της ασυλίας του κ. Κασιδιάρη και των ομοίων του.

Από τις «εξομολογήσεις» του κ. γενικού στην κρυμμένη κάμερα του χρυσαυγίτη συμπατριώτη του διαπιστώνουμε πως ίσαμε τον Σεπτέμβριο του 2013 δεν απουσίαζε μόνο η πολιτική βούληση να αντιμετωπιστούν οι ορδές του κ. Μιχαλολιάκου ως αυτό που πραγματικά είναι. Αν, όπως ισχυρίζεται στο βίντεο, ο πρωθυπουργός «γαμάει τα πρέκια» των υπουργών του κι αυτοί με τη σειρά τους «στήνουν» δικαστικές αποφάσεις για τις διώξεις των χρυσαυγιτών, μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε ότι με παρόμοιες μεθόδους διασφαλιζόταν μέχρι τότε η προκλητική αθώωση όσων από τα μέλη ms ναζιστικής οργάνωσης (του Κασιδιάρη συμπεριλαμβανομένου) κάθιζαν στο σκαμνί για κάποιες πτυχές της δράσης τους.

Ακόμη και η επίμαχη πρώτη φάση της ανάκριση, που κορυφώθηκε με την προσωρινή αποφυλάκιση των Κασιδιάρη-Παναγιώταρου-Μίχου, είχε κάποια συζητήσιμα σημεία. Παρασκευή βράδυ μάθαμε λ.χ. από τα τηλεοπτικά δελτία ότι κάποιος από τους βασικούς προφυλακισμένους των «ομάδων κρούσης» της Νίκαιας θέλησε να κάνει συμπληρωματική ομολογία, αλλά οι ανακριτές Σπυρίδων Γεωργουλέας και Χρήστος Παπακώστας του έκλεισαν ραντεβού για την επόμενη... Τρίτη. Οπως ήταν αναμενόμενο, τελικά δεν κατέθεσε τίποτα το αξιόλογο. Υπενθυμίζουμε ότι κατά την προηγούμενη εξάρθρωση εγκληματικής ομάδας με πολιτικά χαρακτηριστικά (της 17Ν), οι ανακριτές έσπευδαν να πάρουν ενοχοποιητικές ομολογίες αυτοστιγμεί, ακόμη και στα βαθιά μεσάνυχτα. Στη συνέχεια, βέβαια, η λεπτομερής διασταύρωση των κατασχεθέντων ευρημάτων από τις ανακρίτριες απέδωσε άφθοvous καρπούς, θεραπεύοντας παρόμοιες αστοχίες.

Κατανοητή, ως εκ τούτου, η λύσσα των χρυσαυγιτών και των ομοφρόνων τους με τους υπουργούς Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, επειδή από κάποιο σημείο και μετά τους άφησαν ακάλυπτους. 

Υπάρχει, άλλωστε, ιστορικό προηγούμενο: οι νομικές ενστάσεις των χουντικών για τη δίωξη των πραξικοπηματιών του 1967, των βασανιστών της χούντας και των δολοφόνων του Πολυτεχνείου, παρά την προηγούμενη αμνήστευσή τους από τον Καραμανλή τη δεύτερη μέρα της Μεταπολίτευσης, όταν ακόμη κυβερνούσε επί της ουσίας τη χώρα η ΕΣΑ. Oποιος αδυνατεί να κατανοήσει τη σημασία αυτών των τομών, καθίσταται μοιραία συνοδοιπόρος των κηρύκων της φασιστικής ατιμωρησία.
Πηγή